关于妻子的诗词(383首)
-
子陵没已久,读史思其贤。
谁谓颍阳人,千秋如比肩。
尝闻汉皇帝,曾是旷周旋。
名位苟无心,对君犹可眠。 -
首戴惠文冠,心有决胜筹。
翩翩四五骑,结束向并州。
名在相公幕,丘山恩未酬。
妻子不及顾,亲友安得留。 -
怜君孤垄寄双峰,埋骨穷泉复几重。
白露空沾九原草,青山犹闭数株松。
图书经乱知何在,妻子因贫失所从。
惆怅东皋却归去,人间无处更相逢。 -
故人沧洲吏,深与世情薄。
解印二十年,委身在丘壑。
买田楚山下,妻子自耕凿。
群动心有营,孤云本无著。 -
直道时莫亲,起羞见谗口。
舆人是非怪,西子言有咎。
诬善不足悲,失听一何丑。
大来敢遐望,小往且虚受。 -
仲夏日中时,草木看欲燋。
田家惜工力,把锄来东皋。
顾望浮云阴,往往误伤苗。
归来悲困极,兄嫂共相譊. -
曝暄理新翳,迎春射鸣雉。
原田遥一色,皋陆旷千里。
遥闻咿喔声,时见双飞起。
幂zx疏蒿下,毰毸深丛里。 -
累荐贤良皆不就,家近陈留访耆旧。
韩康虽复在人间,王霸终思隐岩窦。
清冷池水灌园蔬,万物沧江心澹如。 -
征马去翩翩,城秋月正圆。
单于莫近塞,都护欲临边。
汉驿通烟火,胡沙乏井泉。
功成须献捷,未必去经年。 -
畴昔参乡赋,中年忝吏途。
丹唇曾学史,白首不成儒。
天子开昌箓,群生偶大炉。
散材仍葺厦,弱羽遽抟扶。 -
犬戎废东献,汉使驰西极。
长策问酋渠,猜阻自夷殛。
容发徂边岁,旌裘敝海色。
五年一见家,妻子不相识。 -
晨跻大庾险,驿鞍驰复息。
雾露昼未开,浩途不可测。
嵥起华夷界,信为造化力。
歇鞍问徒旅,乡关在西北。 -
西方太白高,壮士羞病死。
心知报恩处,对酒歌易水。
砂鸿嗥天末,横剑别妻子。
苏武执节归,班超束书起。
山河不足重,重在遇知己。 -
丹旐何飞扬,素骖亦悲鸣。
晨光照闾巷,輀车俨欲行。
萧条九月天,哀挽出重城。
借问送者谁,妻子与弟兄。 -
棠棣之华,鄂不韡韡,凡今之人,莫如兄弟。
死丧之威,兄弟孔怀,原隰裒矣,兄弟求矣。
脊令在原,兄弟急难,每有良朋,况也求叹。
兄弟阋于墙,外御其务,每有良朋,烝也无戎。 -
丈夫身无羽翰长逼侧,江水滔滔阻相识。
白首逢君大道间,一笑寒灰吐颜色。
五山低昂波浪高,扁舟掀舞同秋毫。
截江破浪赴知己,侯门噂沓讥徒劳。 -
吾乡十月间,海错贱如土。
尤思盐白蟹,满壳红初吐。
荐酒欻空尊,侑饭馋如虎。
别来九年矣,食物那可睹。 -
物情犹惝恍,门户更萧然。
勿念客来往,何妨吾醉眠。
北园肥菜甲,南浦鱠鱼鲜。
一酌余妻子,此生休问天。 -
落在京华九陌尘,镜中无日不眉颦。
未论妻子其如母,不奈秋冬况复春。
馁食且将蔬作肉,寒炊宁免桂为薪。
余无可献逐贫赋,寄与知音旧主人。 -
钱唐之墟故吴地,子孙复以吴为民。
百世不有云来兴,高者道德次文艺。
万安主簿今诗雄,终未得力翻得穷。
犹余妻子眼未白,不有江山囊几空。