关于黄耳的诗词(7首)
-
黄耳墓前春日迟,柳条花萼正参差。
多才已逐浮云去,异物犹令后代思。
顾养有恩终不背,交游何事独相欺。
春风绿酒人皆醉,落日孤舟自咏诗。 -
遣化何时取众香,法筵斋钵久凄凉。
寒蔬病甲谁能采,落叶空畦半已荒。
老楮忽生黄耳菌,故人兼致白芽姜。
萧然放箸东南去,又入春山笋蕨乡。 -
黄耳讯初收。
为说鸥汀与鹭洲。
争问主人归近远,飕飕。
定是登高九月头。
有酒且相酬。
莫管西风满鬓秋。
今日是今明日古,休休。
转首鄞江总别愁。 -
独下黄盘路,多虞部落连。
云晴仍著地,树古自参天。
乱鸟飞人上,惊麋起马前。
行行无郡邑,唯见虎狼烟。 -
山灵应道我归来,一径新添雨后苔。
高柳直从江路见,细花还傍竹丛开。
百年天际云千变,万事林间酒一杯。
记得吾家老开府,当年曾劝陆郎回。 -
筠筒音断水云村,吠入空林枸杞根。
我亦天涯音信杳,卢令诗在为招魂。 -
麦熟即快活,汝不食麦空饶舌。
前时斗粟银百星,老农无银色菜青。
此鸟年年啄草子,今年草根救人死。
鸟无所食饥奈何,见人食麦喜且歌。