关于王郎的诗词(230首)
-
梁侯上卿秀,王子中台杰。
赠册绥九夷,旌旃下双阙。
西堂礼乐送,南陌轩车别。
征路入海云,行舟溯江月。
兹邦久钦化,历载归朝谒。
皇心谅所嘉,寄尔宣风烈。 -
此琴等焦尾,此鹤方胎生。
赴节何徘徊,理感物自并。
独立江海上,一弹天地清。
朱弦动瑶华,白羽飘玉京。 -
珍重王光嗣,交情尚在不。
芜城连宅住,楚塞并车游。
别后官三改,年来岁六周。
银钩无一字,何以缓离愁。 -
迹就空门退,官从画省迁。
住持良有愿,朝谒穴无缘。
——王遘
身净金绳内,心驰玉扆前。 -
八月凉风动双阙,嗷嗷旅雁云中发。
遐飞远响激清音,刷羽振衣度上林。
天边结字行难乱,风里传书力不任。
讵意上林重毛色,抱奇区区不察识。 -
持归霄汉青绫被,去看吴都白马潮。
叠鼓渡江寒浪伏,鸣铙入境野云飘。
鱼穿杨柳夸鲸脍,人采芙蓉学细腰。
家有三槐为太守,弟兄谁似李文饶。 -
高亭豁可望,朝暮对溪山。
野色轩楹外,霞光几席间。
树侵苍霭没,鸟背夕阳还。
草带平沙阔,烟笼别戍闲。 -
我才伤朴樕,吾道属艰难。
未遂三豪遇,那知一笑欢。
湖山晨溢翠,风雨夜霑寒。
归棹秋无几,游吴意未兰。 -
壮岁登科甲,淹迟暮始通。
闽中驰德政,灨上振儒风。
药石王宫训,权衡璧水功。
俨然遗躅在,谁不悼思公。 -
卧阁枉芳藻,览旨怅秋晨。
守郡犹羁寓,无以慰嘉宾。
野旷归云尽,天清晓露新。
池荷凉已至,窗梧落渐频。 -
卧阁枉芳藻,览旨怅秋晨。
守郡犹羁寓,无以慰嘉宾。
野旷归云尽,天清晓露新。
池荷凉已至,窗梧落渐频。 -
俗吏闲居少,同人会面难。
偶随香署客,来访竹林欢。
暮馆花微落,春城雨暂寒。
瓮间聊共酌,莫使宦情阑。 -
玉作搔头金步摇,高张苦调响连宵。
欲知写尽相思梦,度水寻云不用桥。 -
汗浥新装画不成,丝催急节舞衣轻。
落花绕树疑无影,回雪从风暗有情。 -
秦声楚调怨无穷,陇水胡笳咽复通。
莫遣黄莺花里啭,参差撩乱妒春风。 -
欲写人间离别心,须听鸣凤似龙吟。
江南曲尽归何处,洞水山云知浅深。 -
谔谔汉名臣,从天令若春。
叙辞皆诏旨,称宦即星辰。
草木承风偃,云雷施泽均。
威惩治粟尉,恩洽让田人。 -
弱年知己少,前路主人稀。
贫病期相惜,艰难又忆归。
事成应未卜,身贱又无机。
幸到龙门下,须因羽翼飞。 -
众芳春竞发,寒菊露偏滋。
受气何曾异,开花独自迟。
晚成犹待赏,欲采未过时。
忍弃东篱下,看随秋草衰。 -
西塞无尘多玉筵,貔貅鸳鹭俨相连。
红茵照水开樽俎,翠幕当云发管弦。
歌态晓临团扇静,舞容春映薄衫妍。
鲁儒纵使他时有,不似欢娱及少年。