关于渔人的诗词(206首)
-
后皇一念根至仁,地虽南北民吾民。
一二指搐不可信,彼动此应关诸身。
人言犬戎相噬吞,彼蚌鷸耳吾渔人。
大国信誓方重申,时遣升勺苏穷鳞。 -
帝恐嘉花不易成,好风迟日故来承。
繁红错眩渔人眼,不识沧江有武陵。 -
钟君文武随所求,马上檄草兼词头。
五兵铸就杀气动,却写三赋祥光流。
左逾阴山右绝漠,汉地自厌胡沙恶。
圣门历历宫墙深,风乎不知咏归乐。 -
鲟黄不减鲸与鱣,逆风鼓鬣喷腥涎。
渔人不顾浪如山,谈笑坐致扁舟前。
一钩香饵不得去,何用大网相萦缠。
挥刀纷纭脔肉骨,巨口噞喁诚可怜。 -
桃源初传武陵谿,靖节作记人不疑。
其先深避嬴政虐,嘉遯与世真相违。
尚不知汉况晋魏,子孙绵远无终期。
正如三韩有秦语,传为神仙愈难知。 -
倦游再闰入都门,喜见隆兴诏令新。
功业讵堪铭日观,龙钟空叹倚天津。
题诗竹阁逢寒食,修禊兰亭及暮春。
我欲扁舟成泛宅,五湖烟月伴渔人。 -
皆言渔者乐,不知渔者忧。
方其未得鱼,蓑雨立寒流。
正可入图画,屋壁供王侯。
吕尚与子陵,工钓汉与周。 -
江城叠鼓晚停挝,游子翩翩念岁华。
水底乾坤浮日夜,沙边鸥鹭老烟霞。
渔人能说陈隋事,燕子犹寻王谢家。
南北自分仍自合,不应全殢后庭花。 -
须臾却有人相顾。
把肴桨来聚。
礼数既雍容,更衣冠淳古。
渔人方问此何乡,众颦眉、皆能深诉。
元是避嬴秦,共携家来住。 -
武陵自古神仙府。
有渔人迷路。
洞户迸寒泉,泛桃花容与。
寻花逶逦见灵光,舍扁舟、飘然入去。
注目渺红霞,有人家无数。 -
水渌沙明不见泥,寒烟漠漠树垂垂。
渔人不识闲中趣,辍网咨嗟望使旗。 -
三月江南花乱开,青溪曲曲水如苔。
琴高一去无踪迹,枉是渔人尚见猜。 -
微生江第一间身,偶上青云四十春。
何日扁舟载风雪,却将蓑笠伴渔人。 -
朱门公子馔鲜鳞,争诧金盘一尺银。
谁信深溪狼虎里,满身风雨是渔人。 -
达岸三时顷,瞻山四顶赊。
乔林知马尾,乱石见麞牙。
水脚浮青靛,湖唇滉白沙。
渔人收辏网,归去日西斜。 -
何年老鸟龙,排山折其角。
渔人网得之,澄渊起雷雹。
异物世常猜,神光夜潜觉。
流传岁月深,质槁纹斑剥。 -
下得寒滩水漫流,山平水远更清幽。
几何舟楫随风去,唯有渔人得自由。 -
秋夕满秦川,登临渭水边。
残阳初过雨,何树不鸣蝉。
极浦涵新月,孤帆没远烟。
渔人空老尽,谁似太公贤。 -
结木如巢,承之以箦,沉之水中,以浮识其处,方舟载两轮挽而出之,渔人谓之车浮。
此诗所谓汕也,与迟、适同作车浮诗。
寒鱼得汕便为家,两两方舟载械。
谋食旋遭芳饵误,求安仍值积薪遮。 -
西湖不放长竿入,群鱼空作淘河食。
渔人攘臂下前汀,荡漾清波浮两腋。
藕梢菱蔓不容网,箔作长围徒手得。
逡巡小舟十斛重,踊跃长鱼一夫力。