关于官人的诗词(100首)
-
昨日官人,今日仙俦。
悟浮生、水上浮沤。
忽生忽灭,难保难留。
便做风狂,成风雅,骋风流。
心意清闲,云水遨游。
以气财、酒色为雠。
法名得得,道号休休。
认本来如,无来去,好来由。 -
冷面无惭色,真心不脱空。
虽然獃在我,终是与人忠。 -
诸公听我,自有神京。
垆中亦有蓬瀛。
五色霞光上下,来往飞升。
识得水云活计,更无劳、足力游行。 -
晓天云静冷涵霜,满槛风清敌夜光。
莫谓座间人不识,孤明孤影射虚堂。 -
观里韩风子,无心似有灵。
绕廊时自语,扪虱故忘形。
午暴松檐暖,晨餐柏叶青。
客来知有馈,迎笑立中庭。 -
画帘黄幄幕前扉,侠陛浑如后殿仪。
只自起居更履后,却陪二府立多时。 -
控矢张弓十作朋,射余回首列前荣。
须臾当殿听宣授,首下尻高万岁声。 -
直道难行久,前程岂易裁。
逊斋姜辣口,奄有世间獃。 -
獃本非嘉德,如何乐此名。
能於獃外看,方见业之精。 -
伊子癸卯同生世。
不觉流年五十二。
我先入道搜玄理。
自然不敢相遗你。
无分昼夜常留意。
诗曲谩书千幅纸。
劝公早把家缘弃。
免交失脚黄泉 -
男儿决烈在方谈。
口契相违亦害惭。
虽是韩三疏马二,奈何马二忆韩三。
养家便是甘中苦,学道须知苦里甘。
甘苦苦甘还省悟,出离火院住云 -
雨從何来,风作何色。
龙门万仞,曾留宿客。
进退相将,谁遭点额。 -
风作何色,雨從何来。
不用弹指,楼阁门开。
波波棱棱,南方未回。 -
宠服当年盛,芳魂此地穷。
剑飞龙匣在,人去鹊巢空。
簟怆孤生竹,琴哀半死桐。
唯当青史上,千载仰嫔风。 -
偕老言何谬,香魂事永违。
潘鱼从此隔,陈凤宛然飞。
埋镜泉中暗,藏镫地下微。
犹凭少君术,仿佛睹容辉。 -
温室欢初就,兰交托胜因。
共听无漏法,兼濯有为尘。
水洁三空性,香沾四大身。
清心多善友,颂德慰同人。 -
温室欢初就,兰交托胜因。
共听无漏法,兼濯有为尘。
水洁三空性,香沾四大身。
清心多善友,颂德慰同人。 -
黜官自西掖,待罪临下阳。
空积犬马恋,岂思鹓鹭行。
素多江湖意,偶佐山水乡。
满院池月静,卷帘溪雨凉。 -
法许庐山远,诗传休上人。
独归双树宿,静与百花亲。
对物虽留兴,观空已悟身。
能令折腰客,遥赏竹房春。 -
纷然丧乱际,见此忠孝门。
蜀中寇亦甚,柏氏功弥存。
深诚补王室,戮力自元昆。
三止锦江沸,独清玉垒昏。