关于故人的诗词(1006首)
-
为儒逢世乱,吾道欲何之。
学剑已应晚,归山今又迟。
故人三载别,明月两乡悲。
惆怅沧江上,星星鬓有丝。 -
桂楫木兰舟,枫江竹箭流。
故人从此去,望远不胜愁。
落日低帆影,归风引棹讴。
思君折杨柳,泪尽武昌楼。 -
流落时相见,悲欢共此情。
兴因尊酒洽,愁为故人轻。
暗滴花茎露,斜晖月过城。
那知横吹笛,江外作边声。 -
孤屿亭何处,天涯水气中。
故人官就此,绝境与谁同。
隐吏逢梅福,看山忆谢公。
扁舟吾已僦,把钓待秋风。 -
送君南浦泪如丝,君向东州使我悲。
为报故人憔悴尽,如今不似洛阳时。 -
久客逢馀闰,他乡别故人。
自然堪下泪,谁忍望征尘。
江上风烟积,山幽云雾多。
送君南浦外,还望将如何。 -
宅边秋水浸苔矶,日日持竿去不归。
杨柳风多潮未落,蒹葭霜冷雁初飞。
重嘶匹马吟红叶,却听疏钟忆翠微。
今夜秦城满楼月,故人相见一沾衣。 -
异乡多远情,梦断落江城。
病起惭书癖,贫家负酒名。
过春花自落,竟晓月空明。
独此一长啸,故人天际行。 -
银台金阙夕沈沈,独宿相思在翰林。
三五夜中新月色,二千里外故人心。
渚宫东面烟波冷,浴殿西头钟漏深。
犹恐清光不同见,江陵卑湿足秋阴。 -
刘兄文高行孤立,十五年前名翕习。
是时相遇在符离,我年二十君三十。
得意忘年心迹亲,寓居同县日知闻。 -
盆城去鄂渚,风便一日耳。
不枉故人书,无因帆江水。
故人辞礼闱,旌节镇江圻。
而我窜逐者,龙钟初得归。 -
我衰太平时,身病戎马后。
蹭蹬多拙为,安得不皓首。
驱驰四海内,童稚日糊口。
但遇新少年,少逢旧亲友。 -
人生能几何,毕竟归无形。
念君等为死,万事伤人情。
慈母未及葬,一女才十龄。
泱漭寒郊外,萧条闻哭声。 -
屡别容华改,长愁意绪微。
义将私爱隔,情与故人归。
薄宦无时赏,劳生有事机。
离魂今夕梦,先绕旧林飞。 -
伊昔逢丧乱,历数闰当馀。
豺狼塞衢路,桑梓成丘墟。
余及尔皆亡,东西各异居。
尔为背风鸟,我为涸辙鱼。 -
帘垂深院冷萧萧。
花外漏声遥。
青灯未灭,红窗闲卧,魂梦去迢迢。
薄情漫有归消息,鸳鸯被、半香消。
试问伊家,阿谁心绪,禁得恁无憀。 -
搢绅奔避复沦亡,消息春来到水乡。
屈指故人能几许,月明花好更悲凉。 -
西风吹阴云,雨雪半夜收。
忽忆天涯人,起看斗与牛。
故人别二年,我意如百秋。
音信两杳杳,谁云昔绸缪。
平明一封书,寄向东北舟。
翩翩春归鸟,会自为匹俦。 -
东都放榜未花开,三十三人走马回。
秦地少年多酿酒,已将春色入关来。 -
剑外九华英,缄题下玉京。
开时微月上,碾处乱泉声。
半夜邀僧至,孤吟对竹烹。
碧流霞脚碎,香泛乳花轻。
六腑睡神去,数朝诗思清。
其馀不敢费,留伴读书行。