关于写竹的诗词(1007首)
-
夜静群动息,时闻隔林犬。
却忆山中时,人家涧西远。
羡君明发去,采蕨轻轩冕。 -
上不欺星辰,下不欺鬼神。
知心两如此,然后何所陈。
食鱼味在鲜,食蓼味在辛。
掘井须到流,结交须到头。
此语诚不谬,敌君三万秋。 -
擢擢当轩竹,青青重岁寒。
心贞徒见赏,箨小未成竿。 -
诗绛彩娇春,苍筠静锁,掩映夭姿凝露。
花腮藏翠,高节穿花遮护。
重重蕊叶相怜,似青帔艳妆神仙侣。
正武陵溪暗,淇园晓色,宜望中烟雨。 -
东方公足下:文章道弊五百年矣。
汉魏风骨,晋宋莫传,然而文献有可征者。
仆尝暇时观齐、梁间诗,彩丽竞繁,而兴寄都绝,每以永叹。
思古人,常恐逶迤颓靡,风雅不作,以耿耿也。 -
萌开箨已垂,结叶始成枝。
繁荫上蓊茸,促节下离离。
风动露滴沥,月照影参差。
得生君户牖,不愿夹华池。 -
韭莱花开心一枝,花正黄时叶正肥。
愿郎摘花连叶摘,到死心头不肯离。 -
竹窗听雨,坐久隐几就睡,既觉,见水仙娟娟于灯影中窗外捎溪雨响。
映窗里、嚼花灯冷。
浑似萧湘系孤艇。
见幽仙,步凌波,月边影。 -
小溪蓬底湖风重。
吹破凝酥动。
一枝斜映庾门深。
冷淡无言香泛、月华清。
已经轻瘦谁为共。
魂绕徐熙□。
耻同桃李困春容。
肯向毫端开发、雨云中。 -
危桥属幽径,缭绕穿疏林。
迸箨分苦节,轻筠抱虚心。
俯瞰涓涓流,仰聆萧萧吟。
差池下烟日,嘲哳鸣山禽。
谅无要津用,栖息有馀阴。 -
数竿苍翠拟龙形,峭拔须教此地生。
无限野花开不得,半山寒色与春争。 -
醉卧凉阴沁骨清,石床冰簟梦难成。
月明午夜生虚籁,误听风声是雨声。 -
华轩蔼蔼他年到,绵竹亭亭出县高。
江上舍前无此物,幸分苍翠拂波涛。 -
醉卧凉阴沁骨清,石床冰簟梦难成。
月明午夜生虚籁,误听风声是雨声。 -
吾与二三子,平生结交深。
俱怀鸿鹄志,昔有鶺鴒心。
逸气假毫翰,清风在竹林。
达是酒中趣,琴上偶然音。 -
雪压枝头低,虽低不着泥。
一朝红日出,依旧与天齐。 -
月色穿帘风入竹,倚屏双黛愁时。
砌花含露两三枝。
如啼恨脸,魂断损容仪。
香烬暗消金鸭冷,可堪辜负前期。
绣襦不整鬓鬟欹。
几多惆怅,情绪在天涯! -
曾醉扬州十里楼。
竹西歌吹至今愁。
燕衔柳絮春心远,鱼入晴江水自流。
情渺渺,梦悠悠。
重寻罗带认银钩。
挂帆欲伴渔人去,只恐桃花误客舟。 -
竹。
临池,似玉。
裛露静,和烟绿。
抱节宁改,贞心自束。
渭曲偏种多,王家看不足。
仙杖正惊龙化,美实当随凤熟。
唯愁吹作别离声,回首驾骖舞阵速。 -
已闻三世没军营,又见儿孙学战争。
见尔此言堪恸哭,遣予何日望时平。