关于竹石的诗词(90首)
-
咬定青山不放松,立根原在破岩中。
千磨万击还坚劲,任尔东西南北风。
(坚劲 一作:韧) -
好古博雅时遁泽,往岁赠我墨图柏。
今年揆予初度临,又复持赠竹石屏。
柏以祝我老,竹以坚我心。
长歌短歌先后发,书室夜夜生光荧。 -
竹魂竹魄竹精神,飞落潇湘淇水濒。
千竿万午竞青翠,吹风饮露千来春。
先生笔端自风雨,惊起竹魂无着处。
一点水墨化成龙,龙孙飞去鵞溪住。 -
空肠得酒芒角出,肝肺槎牙生竹石。
森然欲作不可回,吐向君家雪色壁。
平生好诗仍好画,书墙涴壁长遭骂。
不嗔不骂喜有余,世间谁复如君者。
一双铜剑秋水光,两首新诗争剑铓。
剑在床头诗在手,不知谁作蛟龙吼。 -
曾是碧澜堂上月,独临苕水照王孙。
-
坡翁北归留戏笔,数竹离奇生磈石。
世如有凤必先知,碌碌凡禽谁得识。
风不声兮月不影,山僧笑我移枯瘠。
岭耻每苦烟瘴深,烟瘴何曾祸忠直。 -
一片瑟瑟石,数竿青青竹。
向我如有情,依然看不足。
况临北窗下,复近西塘曲。
筠风散馀清,苔雨含微绿。
有妻亦衰老,无子方茕独。
莫掩夜窗扉,共渠相伴宿。 -
新篁依约佩初摇。
老石润山腰。
逸人未必犹酣酒,正溪头、风雨潇潇。
砺齿犹随市隐,虚心肯受春招。 -
嗟彼凤去,空余虎蹲。
竹不可食,石不能言。 -
修竹娟娟净如洗,古木槎牙半空倚。
莫嫌怪石长苍苔,当年曾中将军矢。
将军年少多奇勋,平生意气凌秋云。
他时太史书勋业,汗简须当用此君。 -
老可能为竹写真,小坡今与石传神。
山僧自觉菩提长,心境都将付卧轮。
散木支离得自全,交柯蚴蟉欲相缠。
不须更说能鸣雁,要以空中得尽年。
倦看涩勒暗蛮村,乱棘孤藤束瘴根。
惟有长身六君子,依依犹得似淇园。 -
置酒未逢休沐,便同越北燕南。
且复歌呼相和,隔墙知是曹参。
丹青已自前世,竹石时窥一斑。
五字当还靖节,数行谁似高闲。 -
老夫老伴竹千竿,海石江梅更畹兰。
不道外人将短纸,一时卷去也无端。 -
野次小峥嵘,幽篁相倚绿。
阿童三尺箠,御此老觳觫。
石吾甚爱之,勿遣牛砺角。
牛砺角尚可,牛残斗我竹。 -
风枝雨叶瘠土竹,龙蹲虎踞苍藓石。
东坡老人翰林公,醉时吐出胸中墨。 -
翠竹并奇石,苍松留古柯。
明窗坐相对,试问兴如何。 -
幽人巧琢紫璠玙,中贮琅玕一尺馀。
怪石嵌岩苔藓古,坐移衡霍入吾庐。 -
旧时长见挥毫处,修竹幽兰取次分。
欲把一竿苕水上,鸥波千顷看秋云。 -
吾乡画手鹤山樵,鹤去山空不可招。
真迹幸留王宰石,疏篁老树共萧萧。 -
怪石岑崟当路,幽篁深不见天。
此路若逢醉客。
应在万仞峰前。