关于饮酒的诗词(494首)
-
今夕少愉乐,起坐开清尊。
举觞酹先酒,为我驱忧烦。
须臾心自殊,顿觉天地暄。
连山变幽晦,绿水函晏温。 -
秋菊有佳色,裛露掇其英。
泛此忘忧物,远我遗世情。
一觞虽独尽,杯尽壶自倾。
日入群动息,归鸟趋林鸣。
啸傲东轩下,聊复得此生。 -
秦王骑虎游八极,剑光照空天自碧。
羲和敲日玻璃声,劫灰飞尽古今平。
龙头泻酒邀酒星,金槽琵琶夜枨枨。
洞庭雨脚来吹笙,酒酣喝月使倒行。 -
我欲常饮酒,俗事苦夺之。
饮酒不得醉,何如未饮时。
颠倒众讥笑,佳处正在兹。
念此虽杜门,浊醪日常持。 -
地白风色寒,雪花大如手。
笑杀陶渊明,不饮杯中酒。
浪抚一张琴,虚栽五株柳。
空负头上巾,吾于尔何有。 -
莫隐深山去,君应到自嫌。
齿伤朝水冷,貌苦夜霜严。
渔去风生浦,樵归雪满岩。
不如来饮酒,相对醉厌厌。 -
莫隐深山去,君应到自嫌。
齿伤朝水冷,貌苦夜霜严。
渔去风生浦,樵归雪满岩。
不如来饮酒,相对醉厌厌。 -
衰荣无定在,彼此更共之。
邵生瓜田中,宁似东陵时!
寒暑有代谢,人道每如兹。
达人解其会,逝将不复疑;
忽与一樽酒,日夕欢相持。 -
前因饮酒多,乃苦伤营卫。
呕血踰数升,几不成病肺。
上念父母老,下念妻儿稚。
不死常抱痾,於身宁自贵。 -
羲农去我久,举世少复真。
汲汲鲁中叟,弥缝使其淳。
凤鸟虽不至,礼乐暂得新,洙泗辍微响,漂流逮狂秦。 -
人皆爱酒如金珠,我独畏酒如毒荼。
人皆爱饮酒不醒,我独不饮常惺如。
我若饮兮人不同,一饮三日斛,再饮三千锺。 -
结庐在人境,而无车马喧。
问君何能尔?心远地自偏。
采菊东篱下,悠然见南山。
山气日夕佳,飞鸟相与还。
此中有真意,欲辨已忘言。 -
我本磊落人,忧患缠绵之。
唯逢酣饮处,亦有开眉时。
暮年学恬淡,意复不在兹。
昨宵遇名酒,旷然散群疑。
滞雨苦寥落,一杯思自持。
¤ -
碌碌徇世务,笑语非中情。
贪夫营刀锥,烈士徇声名。
生人谁不死,愚者慕长生。
何如饮醇酒,宠辱可不惊。
岂云合大道,免使块垒成。
¤ -
客至当饮酒,客云亦饮酒。
有客与无客,酒杯不离手。
昔贤立意固可嘉,今贤广之尤足夸。
人生都无四万日,炊黍未办鬓已华。 -
昔在少年场,终夜歌呼喧。
相将酩酊去,月落城西偏。
风流云散后,酒垆邈河山。
君家素爱客,朝往常暮还。
良酝倘可分,独酌当晤言。
¤ -
清和惟首夏,百卉扬菁英。
有酒不自醉,无乃非人情。
丹霞映四野,白日将西倾。
中庭细草中,蝈蛄相应鸣。
微月堪徘徊,蚊蚋犹未生。
¤ -
贫贱难久居,固穷亦有道。
有酒且为欢,居常以待老。
朝华既夕萎,春荣亦秋槁。
造物于群生,安能尽美好。
回视灵台中,中有不贪宝。
孰知被褐徒,光辉照四表。
¤ -
文若王佐略,奋身出匡时。
中散学养生,祸起危言辞。
二子岂不贤,杀身良在兹。
吉凶非人谋,信矣不复疑。
庄生言鞭后,此语亦我欺。
唯当酌斗酒,陶然任所之。
¤ -
小儒各标榜,百伪无一真。
圣人虽复起,难使醨酒醇。
竺乾天人师,日月万古新。
法像自东汉,翻译盛西秦。