关于霁的诗词(420首)
-
世味年来薄似纱,谁令骑马客京华。
小楼一夜听春雨,深巷明朝卖杏花。
矮纸斜行闲作草,晴窗细乳戏分茶。
素衣莫起风尘叹,犹及清明可到家。 -
雨霁巫山上,云轻映碧天。
远风吹散又相连,十二晚峰前。
暗湿啼猿树,高笼过客船。
朝朝暮暮楚江边,几度降神仙。 -
八月十七日,同诸生步自永安城楼,过张宽夫园待月。
偶有名酒,因以金荷酌众客。
客有孙彦立,善吹笛。
援笔作乐府长短句,文不加点。 -
江水苍苍,望倦柳愁荷,共感秋色。
废阁先凉,古帘空暮,雁程最嫌风力。
故园信息,爱渠入眼南山碧。
念上国,谁是、脍鲈江汉未归客。 -
碧山锦树明秋霁。
路转陡、疑无地。
忽有人家临曲水。
竹篱茅舍,酒旗沙岸,一簇成村市。
凄凉只恐乡心起。
凤楼远、回头谩凝睇。
何处今宵孤馆里。
一声征雁,半窗残月,总是离人泪。 -
风卷寒云暮雪晴,江烟洗尽柳条轻。
檐前数片无人扫,又得书窗一夜明。 -
积雨霁郊甸,凉风来早秋。
蒲柳变冶色,寒蛩生暮愁。
明月艳素光,青山澹如福游目睇行云,感此身世忧。
故乡不可见,怅然心悠悠。 -
一春略无十日晴,灶前濈濈蛙黾生。
晨兴登视云霁平,揽衣出门聊意行。
东风吹拂酒面醒,花光掠我双眼明。
举头还听鸠妇鸣,归来有酒愁独倾。 -
玉宇瞳曨晓,琼京略绰寒。
紫衣千骑从,黄繖万人看。
日景新开霁,天颜賸有欢。
贺回春满殿,圣母喜加餐。 -
久雨新霁如发蒙,嫩月出海来屋东。
开轩静听百虫语,清光入沼翻帘栊。
白日劳劳生万事,不如淡月含冥蒙。
收心展体且高枕,合眼不管东方红。