关于雪梅的诗词(230首)
-
梅雪争春未肯降,骚人搁笔费评章。
梅须逊雪三分白,雪却输梅一段香。 -
有梅无雪不精神,有雪无诗俗了人。
日暮诗成天又雪,与梅并作十分春。 -
景萧索,危楼独立面晴空。
动悲秋情绪,当时宋玉应同。
渔市孤烟袅寒碧,水村残叶舞愁红。
楚天阔,浪浸斜阳,千里溶溶。 -
又见年年雪。
水浮桥、南岸幽处,周遭森列。
横碧轩中空旧话,独钓寒江愁绝。
更一段、冰霜高洁。 -
崖谷摇落尽,银海眩花生。
霏霏漾漾,闭门三日断行人。
我欲寻幽无路,但见砌平凹凸,粲粲尽堆琼。
片片匀如翦,散入马蹄轻。 -
雪里最怜梅破萼,花时那负岁寒心。
不因王子聊乘兴,争得林逋为赏音。 -
自有天香轧魏姚,何须裂麝与涂椒。
蜡梅卑俗红梅媚,漫与增添本草条。 -
滕六驱车夜叩关,起来四面失烟寰。
映书冷艳便穷巷,琢句高情动北山。
侍立政思伊水上,风流不到灞桥间。
须臾月上梅花冷,人与梅花相对闲。 -
洛雪一丈冻独鼾,谁其排闼惊袁安。
千载神交两贤令,寄意爱此英姿寒。
马缩龙埋万木折,胸次阳和骨立铁。
纨袴儿曹东风花,不耐春寒能耐雪。 -
寒梅卧烟雨,山泽有奇气。
六龙扶翼之,月袂揽云辔。
先生九疑仙,心识真筌秘。
裁诗作花骨,瘦净乃可贵。 -
豪气无根老自摧,尚留余习爱寻梅。
苦寒扶病也须去,薄暮微吟垂欲开。
静纳长芬风外坞,醉临高白水边台。
无言自得幽贞意,莫吐肝肠锦绣才。 -
梅边好与酒杯持,寂寂雅檐短短篱。
但有诗人出佳句,绝胜謏墓得金碑。 -
水精宫阙偏宜汝,铁石心肠肯受欺。
应笑蜡梅犹族姓,只堪薪槱荐晨炊。 -
冻合顽云四幕垂,须臾六出揽空飞。
梅花自禀清臞相,底事添渠十倍肥。 -
北陆候才变,南枝花已开。
无人同怅望,把酒独裴回。
冻白雪为伴,寒香风是媒。
何因逢越使,肠断谪仙才。 -
压蕊拈须粉作团。
疏香辛苦颤朝寒。
须知风月寻常见,不似层层带雪看。
春髻重,晓眉弯。
一枝斜并缕金_。
酒红不解东风冻,惊怪钗头玉燕干。 -
去年雪欺客,平地一尺深。
谢遣东阁花,那雇西床琴。
故人初不知,屋侧乃见寻。
悠然振永起,谁复明此心。 -
闽雪少曾栖瓦白,怪来浩浩拥寒滨。
严威故作敝裘厄,淡彩潜催幽幌晨。
眼观醉中迷有色,心华净处照无垠。
摇松旋拾晶荧煮,已觉肥生齿颊津。 -
自是阳和生处有,不同凡卉竞时开。
居然茹雪犹全节,底为藏冰但却灾。 -
长愁花易天,倏被风吹尽。
因爱雪花飞,枝头巧相映。