关于闲赋的诗词(34首)
-
青山围女墙,细草满球场。
虚檐摇水影,曲槛吹苹香。
房栊寂无人,双燕说晓凉。
赐休无公事,萧散寄一床。 -
数行竹树鸣春雨,一簇人家带晓烟。
省事山丹自篱落,亲人海燕并庭檐。
楼高思远天无极,酒罢歌阑月正圆。
新茗一瓯香一篆,与君清坐看风帘。 -
二十年前到已曾,今虽重到眼犹生。
海无弃水归斯受,山不留云用则行。
去雁来鸿如互避,稚金老火若交争。
天机养至相忘处,物意天心两太平。 -
湖上一阳生,虚亭启高宴。
枫林烟际出,白鸟波心见。
主人忘贵达,座客容疵贱。
独惭残照催,归宿明光殿。 -
乱雨敲春,深烟带晚,水窗慵凭。
空帘谩卷,数日更无花影。
怕依然、旧时燕归,定应未识江南冷。
最怜他、树底蔫红,不语背人吹尽。 -
见梅花、斜倚竹篱边。
休道北枝寒。
□□□翠袖,情随眼盼,愁接眉弯。
一串歌珠清润,绾结玉连环。 -
开岁春迟,早赢得、一白潇潇。
风窗淅簌,梦惊金帐春娇。
是处貂裘透暖,任尊前回舞,红倦柔腰。
今朝。 -
翠云深锁齐姬恨,纤柯暗翻冰羽。
锦瑟重调,绡衣乍著,聊饮人间风露。
相逢甚处。
记槐影初凉,柳阴新雨。 -
柳风微扇闲池阁,深林翠阴人静。
渐理琴丝,谁调金奏,凄咽流空清韵。
虹明雨润。
正乍集庭柯,凭阑新听。 -
绿阴初蔽林塘路,凄凄乍流清韵。
倦咽高槐,惊嘶别柳,还忆当时曾听。
西窗梦醒。
叹弦绝重调,珥空难整。 -
蜡痕初染仙茎露,新声又移凉影。
佩玉流空,绡衣翦雾,几度槐昏柳暝。
幽窗睡醒。
奈欲断还连,不堪重听。 -
碧柯摇曳声何许,阴阴晚凉庭院。
露湿身轻,风生翅薄,昨夜绡衣初翦。
琴丝宛转。
弄几曲新声,几番凄惋。 -
碧柯摇曳声何许,阴阴晚凉庭院。
露湿身轻,风生翅薄,昨夜绡衣初翦。
琴丝宛转。
弄几曲新声,几番凄惋。 -
初,张衡作《定情赋》,蔡邕作《静情赋》,检逸辞而宗澹泊,始则荡以思虑,而终归闲正。
将以抑流宕之邪心,谅有助于讽谏。
缀文之士,奕代继作;因并触类,广其辞义。
余园闾多暇,复染翰为之;虽文妙不足,庶不谬作者之意乎。 -
天公久不试铅华,尽把清香付此花。
白玉堂中春未动,等闲攀折野人家。 -
只知风骨清于玉,敢把精神看作花。
一阵异香明月下,定知来自玉皇家。 -
世间何物最鲜华,摇落林中第一花。
作计莫输蜂蝶后,深房浅萼便为家。 -
谩自尘劳鬓欲华,故园空鏁未开花。
年年饱看春来去,输与西湖处士家。 -
造物全将素作华,牡丹那得号真花。
古来骚客知多少,貌得精神有几家。 -
穷冬天意似奢华,白璧明珠剩作花。
付与东风向何处,恩勤不为五侯家。