关于萧疏的诗词(910首)
-
郎情秋后萧疏叶。
妾心陌上悠扬蝶。
何处望归鞍。
春云山外山。
梨花新月下。
独自烧香罢。
惟有梦相寻。
惊鸟啼夜深。 -
山驿萧疏,水亭清楚,仙姿太幽。
望一枝颖脱,寒流林外,为传春信,风定香浮。
断送光阴,还同昨夜,叶落从知天下秋。
凭阑处,对冰肌玉骨,姑射来游。 -
亭台入画图,石怪树萧疏。
池上多佳致,城中无此居。
垂杨偏称鹤,宿鹭不惊鱼。
酒罢出门去,云棱月一梳。 -
栖鸦流水点秋光,爱此萧疏树几行。
不与行人绾离别,赋成谢女雪飞香。 -
望处雨收云断,凭阑悄悄,目送秋光。
晚景萧疏,堪动宋玉悲凉。
水风轻,蘋花渐老,月露冷、梧叶飘黄。
遣情伤。 -
天津桥下冰初结,洛阳陌上人行绝。
榆柳萧疏楼阁闲,月明直见嵩山雪。 -
波落寒汀,村渡向晚,遥看数点帆小。
乱叶翻鸦,惊风破雁,天角孤云缥缈。
官柳萧疏,甚尚挂、微微残照?景物关情,川途换目,顿来催老。
渐解狂朋欢意少,奈犹被、丝牵情绕。 -
骊山四顾,阿房一炬,当时奢侈今何处?只见草萧疏,水萦纡。
至今遗恨迷烟树。
列国周齐秦汉楚,赢,都变做了土;输,都变做了土。 -
江汉曾为客,相逢每醉还。
浮云一别后,流水十年间。
欢笑情如旧,萧疏鬓已斑。
何因不归去?淮上有秋山。 -
晚秋天,一霎微雨洒庭轩。
槛菊萧疏,井梧零乱,惹残烟。
凄然,望江关,飞云黯淡夕阳间。
当时宋玉悲感,向此临水与登山。