关于苍的诗词(225首)
-
江水苍苍,望倦柳愁荷,共感秋色。
废阁先凉,古帘空暮,雁程最嫌风力。
故园信息,爱渠入眼南山碧。
念上国,谁是、脍鲈江汉未归客。 -
乔木托危岫,积翠绕连冈。
叶疏犹漏影,花少未流芳。
风来闻肃肃,雾罢见苍苍。
此中饯行迈,不异上河梁。 -
秋山苍苍秋云黄,鸦浴咸池忽扶桑。
一月二十九日醉,百年三万六千场。
嗟君千太擎天来,而有万卷悬河口。
乱花飞絮心扰扰,不如中山千日酒。 -
一般颜色正苍苍,今古人曾望断肠。
日往月来无少异,阳舒阴惨不相妨。
迅雷震后山川裂,甘露零时草木香。
幽暗岩崖生鬼魅,清平郊野见鸾凰。
千花烂为三春雨,万木凋因一夜霜。
此意分明难理会,直须贤者入消详。 -
记开帘过酒,隔水悬灯,款语梅边。
未了清游兴,又飘然独去,何处山川。
淡风暗收榆荚,吹下沈郎钱。
叹客里光阴,消磨艳冶,都在尊前。 -
人人共戴天,我戴岂徒然。
须识天人理,方知造化权。
功名归酒盏,器业入诗篇。
料得闲中乐,无如我得全。 -
条山苍,河水黄。
浪波沄沄去,松柏在山冈。 -
人生识字忧患始,姓名粗记可以休。
何用草书夸神速,开卷惝恍令人愁。
我尝好之每自笑,君有此病何年瘳。
自言其中有至乐,适意无异逍遥游。 -
雁度秋色远,日静无云时。
客心不自得,浩漫将何之。
忽忆范野人,闲园养幽姿。
茫然起逸兴,但恐行来迟。 -
家住苍烟落照间,丝毫尘事不相关。
斟残玉瀣行穿竹,卷罢《黄庭》卧看山。
贪啸傲,任衰残,不妨随处一开颜。
元知造物心肠别,老却英雄似等闲! -
莫笑吾家苍壁小,棱层势欲摩空。
相知惟有主人翁。
有心雄泰华,无意巧玲珑。
天作高山谁得料,解嘲试倩扬雄。
君看当日仲尼穷。
从人贤子贡,自欲学周公。 -
苍翠浓阴满院,莺对语,蝶交飞,戏蔷薇。
斜日倚阑风好,余香出绣衣。
未得玉郎消息,几时归。 -
天。
休使圆蟾照客眠。
人何在,桂影自婵娟。 -
主人小石屏,得之括苍山。
括苍道里远,致此良变难。
层崖万仞余,胜出浮云端。
吴儿采石时,萝蔓愁攀缘。 -
大苍山,小苍山,有若醉翁亭外滁山环。
万梅万竹万松柏,万岩万壑超人寰。 -
高秋今夜月,皓色正苍苍。
远水澄如练,孤鸿迥带霜。
旅人方积思,繁宿稍沉光。
朱槛叨陪赏,尤宜清漏长。 -
春色重来意未阑,故人一去肯复还。
括苍洞天归旧隐,补陀海岸寻神山。
杖屦云烟远游乐,衣裳风雪行路难。
鸿飞冥冥鸥浩荡,安得置之鸡鹜间? -
骑驴夜到苍溪驿,正是猿啼月落时。
三十五年如电掣,败墙谁护旧题诗? -
亭皋败叶先秋霣,城上惊鸟半夜啼。
自笑远游心未已,年来频梦到苍溪。 -
千崖削苍壁,万仞临深渊。
老翁立其傍,习惯若自然。
笑歌惊波澜,步武生云烟。
我欲从之游,结茅山之巅。
举瓢酌天浆,醉拍洪崖肩。
明月夜横玉,共看凌波仙。