关于盱眙的诗词(49首)
-
落帆逗淮镇,停舫临孤驿。
浩浩风起波,冥冥日沉夕。
人归山郭暗,雁下芦洲白。
独夜忆秦关,听钟未眠客。 -
北望茫茫渺渺间,鸟飞不尽又飞还。
难禁满目中原泪,莫上都梁第一山! -
下傍盱眙县,山崖露寺门。
疏钟过淮口,一径入云根。
竹老生虚籁,池清见古源。
高僧拂经榻,茶话到黄昏。 -
车徐行,马后驰,天寒游子来盱眙。
功名邂逅未可知。
生身毕竟要何为。 -
篷背有霜篷底眠,梦中犹念草鞋钱。
强炊五斗官仓米,也趁千艘落水船。
居士秃巾撩楚雁,僧伽孤塔供淮天。
盱眙城在石色古,浪打至今端可怜。 -
尺一西来唤我归,扁舟正是泛淮时。
功名不复平生梦,物色能销几首诗。
去国九年嗟已老,暮途双节偶然持。
一丘一壑真吾事,惭愧夔龙集凤池。 -
养蒙分四渎,习坎奠三荆。
徙帝留馀地,封王表旧城。
岸昏涵蜃气,潮满应鸡声。
洲迥连沙静,川虚积溜明。 -
泊舟淮水次,霜降夕流清。
夜久潮侵岸,天寒月近城。
平沙依雁宿,候馆听鸡鸣。
乡国云霄外,谁堪羁旅情。 -
泊舟淮水次,霜降夕流清。
夜久潮侵岸,天寒月近城。
平沙依雁宿,候馆听鸡鸣。
乡国云霄外,谁堪羁旅情。 -
五月渡淮水,南行绕山陂。
江村远鸡应,竹里闻缲丝。
楚女肌发美,莲塘烟露滋。
菱花覆碧渚,黄鸟双飞时。 -
陶令之官去,穷愁惨别魂。
白烟横海戍,红叶下淮村。
澹浪摇山郭,平芜到县门。
政成堪吏隐,免负府公恩。 -
山凝翠黛孤峰迥,淮起银花五两高。
天外绮霞迷海鹤,日边红树艳仙桃。
岸惊目眩同奔马,浦溢心疑睹抃鳌。
寄谢云帆疾飞鸟,莫夸回雁卷轻毛。 -
山凝翠黛孤峰迥,淮起银花五两高。
天外绮霞迷海鹤,日边红树艳仙桃。
岸惊目眩同奔马,浦溢心疑睹抃鳌。
寄谢云帆疾飞鸟,莫夸回雁卷轻毛。 -
一名兼一尉,未足是君伸。
历数为诗者,多来作谏臣。
路翻平楚阔,草带古淮新。
天下虽云大,同声有几人。 -
离离麦擢芒,楚客意偏伤。
波上旅愁起,天边归路长。
孤桡投楚驿,残月在淮樯。
外杜三千里,谁人数雁行。 -
广苇夹深流,萧萧到海秋。
宿船横月浦,惊鸟绕霜洲。
云湿淮南树,笳清泗水楼。
徒悬乡国思,羁迹尚东游。 -
岂肯闲寻竹径行,却嫌丝管好蛙声。
自从煮鹤烧琴后,背却青山卧月明。 -
岂肯闲寻竹径行,却嫌丝管好蛙声。
自从煮鹤烧琴后,背却青山卧月明。 -
岂肯闲寻竹径行,却嫌丝管好蛙声。
自从煮鹤烧琴后,背却青山卧月明。 -
长安回首空云雾。
春梦觉来无觅处。
冷烟寒雨又黄昏,数尽一堤杨柳树。
楚山照眼青无数。
淮口潮生催晓渡,西风吹面立苍茫,欲寄此情无雁去。