关于画图的诗词(198首)
-
谁缝冰纨十二幅,画出胡马一百蹄。
胡人纵猎走且射,野牛骇怒头角低。
黄骢铁骝白的颡,散作五花毛不齐。
弯弓未发箭在手,二十五匹兵争西。 -
举足徒有势,行沙遂无踪。
回颈诚已久,未知竟何从。
安能见俦侣,顾望自顒顒。 -
六鹤皆不同,初生薛公笔。
况兹刷羽者,奋迅如天质。
墨客怀赏心,题诗仍我率。 -
引吭向层霄,声闻期在耳。
鼓吻意岂疏,知音何已矣。
安得九皋同,流响入万里。 -
如逢僊圃风,飘颻奋双翅。
拊节余欲助,和歌谁尔类。
但看矫然姿,固於流雪异。 -
孤标近僊坛,依约闻坠露。
俨如举止扬,稍见神爽悟。
晓月坐清轩,寒添壁间素。 -
穷年见像啄,但有饥乏意。
虽存玉山禾,不入丹青喙。
因思方朔嘲,此岂优谐类。 -
长松掀髯若群龙,下绕宫阙云千重。
凤凰山头望前殿,翠涛正涌金芙蓉。
海门日出潮初上,白鹤飞来近仙掌。
百官候缀紫宸班,露滴朝衣气森爽。 -
扁舟雪夜兴,千载风流存。
诗画能幽绝,不似诸王孙。
兴多却易尽,一世复何待。
伧父莫骂予,犹且不见戴。 -
坎坎分明拔河戏,盛在北朝唐尚尔。
画手何人展子虔,妙不戏人惟戏鬼。
更无狞厉可严怖,既曰依人人是拟。
家家贾勇负胜余,见之心宁不知耻。 -
山钩树白何年岁,流瀑可听下无地。
行人愁绝却无愁,始信宜歌蜀道易。 -
列岫新眉淡复浓,黛螺百斛不堪供。
回头却笑张京兆,只扫闺中两点峰。 -
衣襟成墨色,面目带煤尘。
尽爱炉中兽,谁怜窑下人。 -
牵羔仍抱子,翁媪各鹑悬。
破扇题周易,全家赖卦钱。 -
酿者不沾唇,旁观吸者颦。
翁真堪宰相,妪亦可夫人。 -
江头云黄天醖雪,树枝惨惨冻欲折。
耐寒野鸭不知归,犹向沙边弄羽衣。
黄茅母日不自力,影乱弱藻相因依。
惟有苍石如卧虎,不受阴晴与寒暑。
舟中过客莫敢侮,闲伴长江了今古。 -
同辞宦路返乡闾,两驌驦中间以驽。
前后顾瞻羞倚玉,支干引从偶连珠。
三人不用邀明月,九老何妨续画图。
从汉二疏唐尹后,相新相近此应无。 -
层檐叠巘入苍冥,千山万山相送迎。
晴云一抹收未了,溪尾更濯余霞明。
化工朝暮费点染,丹青变态随深浅。
凭栏展空千里眼,却愁此轴难舒卷。 -
四时风物现安排,醉上高楼肯豁开。
云散远山元不断,池成明月自然来。
夕阳妆点丹青树,烟雨和匀水墨梅。
此是天工无尽巧,何曾染惹俗尘埃。 -
长松大石生长见,朅游尘土嗟空羡。
寒翠关心失旧交,荣华过眼惊流电。
破缯买得古画图,遗墨参差随断线。
蟉枝倒挂风自舞,直干孤生看面面。