关于熙然的诗词(237首)
-
萆山硗确强田畴,村落熙然粟豆秋。
翠竹江村非锦里,青溪夜月已渝州。
小楼高下依盘石,弱缆西东战急流。
入峡初程风物异,布裙跣妇总垂瘤。 -
先王重至日,静息资微阳。
闭关绝商旅,后为不省方。
我独何为者,古寺严晨装。
酌酒饮僮仆,披裘冒朝霜。 -
天门绝境游,熙然揖灏气。
下顾莽苍间,云雷走平地。
天威不远人,孰起欺天意。 -
峻极无峰接绛宵,佩不催肃大昕朝。
步虚杳渺吟崆峒,飚驭依稀驻郁萧。
拟效嵩呼胜汉阙,细听天籁响虞韶。
班回徙估危栏望,红日初升宿雾消。 -
衡山九十里衡阳,风物熙然冠楚乡。
古木千章屯翠幄,小溪数曲卧天梁。
雨蔬旋摘充庖美,社酒新篘透瓮香。
村舍春长无一事,门前车马任渠忙。 -
壑主临轩达四聪,皎如丽日明高穹。
倾葵发蔀烛幽隐,熙然万物还春风。
鼎新百度跻时雍,西垣东省罗鹓鸿。
锋车趣召无虚日,高阳才子咸登庸。 -
穷山野老腹应便,冕黻朝天袂屡牵。
黄霸拟登三事列,寇恂仍借一期年。
极知公意山林峦,自是天心鳏寡怜。
顾我闲人邻邑住,密依仁政亦熙然。 -
弦歌到处即熙然,桑柘青含淡淡烟。
肯倩奇花树民怨,为人岁岁作春妍。 -
万山郁回合,群木尤老苍。
细路百盘折,崎岖陟羊肠。
凉阴覆峭壁,萦回涧流长。
绿萝下百尺,笑挹清泉香。 -
惟永元元年秋七月,有汉元舅曰车骑将军窦宪,寅亮圣明,登翼王室,纳于大麓,维清缉熙。
乃与执金吾耿秉,述职巡御。
理兵于朔方。
鹰扬之校,螭虎之士,爰该六师,暨南单于、东胡乌桓、西戎氐羌,侯王君长之群,骁骑三万。 -
自笑天涯无定准,飘然到处迟留。
兴阑却上五湖舟。
鲈莼新有味,碧树已惊秋。
台上微凉初过雨,一尊聊记同游。
寄声时为到沧洲。
遥知欹枕处,万壑看交流。 -
层台云外,阅古今、多少兴衰成败。
老木千章,若个是、南国甘棠遗爱。
群籁号风,繁阴蔽日,有此清凉界。
宾朋在坐,朗然心目明快。 -
淳熙丙申正日,予过维扬。
夜雪初霁,荠麦弥望。
入其城
则四壁萧条,寒水自碧,暮色渐起,戍角悲吟。 -
飞泉来无穷,发自嵩岭背。
奔驰两山间,偶与乱石会。
倾流势摧毁,泥土久崩溃。
坚姿未消释,嶻嶭俨相对。 -
肃肃避暑宫,石殿秋日冷。
凛然中庭柏,气压千夫整。
风声答万壑,云色通诸岭。
材大难为工,甘与蓬蒿屏。 -
浮埃古壁上,萧然四真人。
矫如云中鹤,犹若畏四邻。
坐令世俗士,自惭污浊身。
勿谓今所无,嵩少多隐沦。 -
上山苦饥渴,中道得寒泉,举瓢石窦响,入口烦痾痊。
洑流去不见,落涧声锵然。
莫归复相值,相从下平川。 -
晓出白下门,瘦马踏秋色。
钟山度苍翠,慰我远游客。
暮投清果寺,花草献幽寂。
长廊静无人,落日照西壁。 -
千顷山高六十里,上有寒潭清且泚。
神龙久向此中蟠,作霖肯为苍生起。
群鱼从之时浮枕,噞喁光彩岁月深。
自然形质异凡鬣,或如美玉或如金。 -
登山岂不乐,属此风露清。
排檐夜雨滴,诘旦天空明。
欢然金石交,要我林泉盟。
支筇趁汗漫,勇往不计程。