关于浪山的诗词(16首)
-
闻有名花即谩栽,殷懃准拟故人来。
故人岁岁相逢晚,知复同看几度开。 -
山下水声深,水边山色聚。
月照秋自清,花名春不去。
似非人间境,又近红尘路。
乍入洞中天,更移云外步。
我殊惺惺者,犹得沧浪趣。
可以濯吾缨,斯言诚所慕。 -
身世酒杯中。
万事皆空。
古来三五个英雄。
雨打风吹何处是,汉殿秦宫。
梦入少年丛。
歌舞匆匆。
老僧夜半误鸣钟。
惊起西窗眠不得,卷地西风。 -
风色转东南。
翠拥层峦。
杏花疏雨逗清寒。
钟阜石城何处是,烟霭漫漫。
行旆已西关。
一霎时间。
芳樽聊复挽余欢。
明日断魂分付与,万叠云山。 -
梦仙到、吹笙路杳,度巘云滑。
溪谷冰绡未裂。
金铺昼锁乍掣。
见竹静、梅深春海阔。 -
山远翠眉长。
高处凄凉。
菊花清瘦杜秋娘。
净洗绿杯牵露井,聊荐幽香。
乌帽压吴霜。
风力偏狂。
一年佳节过西厢。
秋色雁声愁几许,都在斜阳。 -
台上凭阑干。
犹怯春寒。
被谁偷了最高山。
将谓六丁移取去,不在人间。 -
台上凭栏干,犹怯春寒。
被谁偷了最高山?将谓六丁移取去,不在人间。
却是晓云闲,特地遮拦。
与天一样白漫漫。
喜得东风收卷尽,依旧追还。 -
然耶,因为一莞,赋此晓之七十鬓双蓬。
已分衰翁。
烦君休誉面如童。
只此正为吾老*,物理曾穷。
天地一微躬。
草木还同。
桃花初也笑春风。
及到离披将谢日,颜色逾 -
山径晚樵远。
深壑孱颜。
孙山背後泊船看。
手把遗编披白帔,剩却清闲。
篱落竹丛寒。
渔业凋残。
水痕无底照秋宽。
好在夕阳凝睇处,数笔秋山。 -
如簧巧啭最高枝,苑树青归万缕丝。
玉辇不来春又老,声声诉与落花知。 -
身世酒杯中。
万事皆空。
古来三五个英雄。
雨打风吹何处是,汉殿秦宫。
梦入少年丛。
歌舞匆匆。
老僧夜半误鸣钟。
惊志西窗眠不得,卷地西风。 -
金翠画屏山。
万髻千鬟。
桃源楼阁五云间。
恨杀芙蓉城下客,不借青鸾。
风雨杏花残。
芳意都阑。
一灯孤影小窗间。
绣被熏来香欲尽,只是春 -
红叶满青山。
*映溪湾。
柴门鸡犬白云间。
江上草堂尘不到,老子心闲。
霜后橘兰斑。
篱菊香残。
夕阳回首一冯阑。
世事悠悠吾老矣,且放杯 -
红叶满青山。
*映溪湾。
柴门鸡犬白云间。
江上草堂尘不到,老子心闲。
霜后橘兰斑。
篱菊香残。
夕阳回首一冯阑。
世事悠悠吾老矣,且放杯 -
千年孺子吟,谁会此时心。
方寸有泾渭,烟波无古今。
水禽知雨候,山气爱秋深。
不尽凭栏意,桡歌归故林。