关于杨素的诗词(10首)
-
君侯称上宰,命世挺才英。
本超骐骥足,复蕴风云情。
摅藻掞锦绮,育德润瑶琼。
已踵四知举,非无三杰名。 -
此堂存古制,城上俯江郊。
落构垂云雨,荒阶蔓草茅。
柱穿蜂溜蜜,栈缺燕添巢。
坐接春杯气,心伤艳蕊梢。
英灵如过隙,宴衎愿投胶。
莫问东流水,生涯未即抛。 -
巧逢挟忌立功名,杀父犹从罪更深。
已托沉浮轻大节,尚言富贵本无心。 -
寒雀满疏篱,争抱寒柯看玉蕤。
忽见客来花下坐,惊飞。
蹋散芳英落酒卮。
痛饮又能诗,坐客无毡醉不知。
花尽酒阑春到也,离离。
一点微酸已著枝。 -
东武望余杭,云海天涯两渺茫。
何日功成名遂了,还乡,醉笑陪公三万场。
不用诉离觞,痛饮从来别有肠。
今夜送归灯火冷,河塘,堕泪羊公却姓杨。 -
才情奕奕少年场,家在河南旧帝乡。
绿树三山通御苑,青楼十里带横塘。
银光纸养芙容粉,金缕衣薰豆蔻香。
羡尔红颜生羽翼,仙人曾授枕中方。 -
寒雀满疏篱。
争抱寒柯看玉蕤。
忽见客来花下坐,惊飞。
蹋散芳英落酒卮。
痛饮又能诗。
坐客无毡醉不知。
花尽酒阑春到也,离离。
一点微酸已著枝。 -
老人得坐安若山,畏寒缩颈衣裘间。
不如公子拥樽酒,诗材春乱词涛翻。
想见杨家美人出,玉面朱唇映琴瑟。
冰船着炬光照淮,雪乱风筵饮方逸。 -
黄河春涨入隋沟,往意随波日夜流。
万里寻山如野鹤,一身浮水似轻鸥。
湖风送客那论驿,岳寺留人暗度秋。
迟子北归来见我,携琴委曲记深幽。 -
内阁临边贵,銮坡主席优。
赋诗嘉赵孟,载酒饯韩侯。
何幸江城守,容陪禁序游。
烟霄惭久隔,声气荷相求。