关于木瓜的诗词(21首)
-
投我以木瓜,报之以琼琚。
匪报也,永以为好也!
投我以木桃,报之以琼瑶。
匪报也,永以为好也!
投我以木李,报之以琼玖。
匪报也,永以为好也! -
早起见日出,暮见栖鸟还。
客心自酸楚,况对木瓜山。 -
瓜洲萧索秋江渚,西风江岸残红舞。
津亭永夜守青灯,客睡朦胧听江雨。
青罇晓酌遣怀抱,但恨郁郁将谁语。
敲门忽得故人书,洗手开缄见眉宇。 -
商州楚地户,宛在江汉偏。
草木已渐包,果实尤可怜。
木瓜大如拳,橙橘家家悬。
隔崖有宿叶,黄紫凝霜烟。
高秋万嶂出,一望通郧川。
都邑虽僻陋,来者多名贤。 -
匡山最绝处,厂屋托幽遐。
面面赡争起,时时日照斜。
石冲泉啸虎,树逼路惊蛇。
道士今何在?烟萝老木瓜。 -
鼓楼坡前木瓜舖,岁晚悲辛利州路。
当车礧礧石如屋,百里夷途无十步。
溪桥缺断水啮沙,崖腹崩颓风拔树。
虎狼妥尾择肉食,狐狸竖毛啼日暮。 -
天下宣城花木瓜,日华露液绣成花。
何须堠子强呈界,自有琼琚先报衙。 -
百菓各甘酸,或由人所植。
木瓜闻卫诗,赠好非玉色。
投此琼玖报,盖重车马饰。
贵贱今既殊,凌纸字翕赩。 -
莫夸颜色斗扶疏,穠艳繁香总是虚。
看取卫风诗什里,只因投我得琼琚。 -
我向商山占断春,风流还似锦江滨。
群花自合知羞耻,莫对西施更学颦。 -
宣城绣瓜有奇香,偶得并蔕置枕傍。
六根互用亦何常?我以鼻嗅代舌尝。 -
驱马下高岗,吟鞭只自扬。
溪山过新霁,草木发清香。
浩荡来江阔,索纡去栈长。
春风去欲尽,樽酒叹何尝。 -
古言疾疠由卑湿,木实能医见药书。
有力与人销患难,无心望尔报琼琚。 -
金牛蜀路远,玉树帝城春。
荣耀生华馆,逢迎欠主人。
帘前疑小雪,墙外丽行尘。
来去皆回首,情深是德邻。 -
裛露凝氛紫艳新,千般婉娜不胜春。
年年此树花开日,出尽丹阳郭里人。
柔枝湿艳亚朱栏,暂作庭芳便欲残。
深藏数片将归去,红缕金针绣取看。 -
沈沈黛色浓,糁糁金沙绚。
却笑宣州房,竞作红妆面。 -
秋风魏瓠实,春雨燕脂花。
彩笔不可写,滴露匀朝霞。 -
簇簇红葩间绿荄,阳和闲暇不须催。
天教尔艳呈奇绝,不与夭桃次第开。 -
与山作计未为疏,尽有奇功可屡书。
但得相寻双脚健,不须论报计琼璩。 -
带日零风色未乾,肯随槃俎斗斓斑。
客炉爆处从毡破,女手批时忌蜜悭。