关于掇的诗词(8首)
-
行尽江南最远山,却寻干越上清滩。
秋晴云锦溪中过,玉石瑰奇一万般。 -
杖擿春烟暖向阳,烦君为我致盈筐。
深挑乍见牛唇液,细掐徐闻鼠耳香。
紫甲采从泉脉畔,翠牙搜自石根傍。
雕胡饭熟bu餬软,不是高人不合尝。 -
野园烟里自幽寻,嫩甲香蕤引渐深。
行歇每依鸦舅影,挑频时见鼠姑心。
凌风蔼彩初携笼,带露虚疏或贮襟。
欲助春盘还爱否,不妨萧洒似家林。 -
放浪宇宙间,世事笑局促。
骎骎影中人,不受时采录。
奄然长夜归,赍志空山木。
昔日堂上欢,今夕堂下哭。
哭之欲其生,予亦不自觉。
天道元无私,纷纷徒宠辱。
素心惟坡仙,一死万事足。 -
自古皆有死,载歌酹清觞。
嗟予早失怙,艰阻亦备尝。
母兮岁六十,终古青松傍。
陟冈恸伯氏,忘簪悲孟光。
后波逐前波,同归溟漠乡。
飘风相飞旐,举铎声央央。 -
重云翳苍柏,零露栖白萧。
骨肉慕音容,慌惚哀空郊。
肴核班几席,椒浆浇岧嶢。
人归天已沫。 -
秋风鵰鹗刷天涯,有底男儿只恋家。
病后暂收文字眼,焚香清坐看黄花。 -
碧玉枝头玉露溥,风霜晚节要人看。
生香正色殷勤意,肯入冬窝共岁寒。