关于憩的诗词(234首)
-
晨霜践河梁,落日憩亭皋。
念彼千里行,恻恻我心劳。
揽辔上层冈,下临百仞濠。
寒流咽欲绝,鱼龟久已逃。 -
动复有原,进退有期。
用在得正,明以知微。
夫惟哲人,会且有归。 -
水落石涧鸣,中含太古音。
安得微妙人,写入朱弦琴。
六月天不雨,赤日云无阴。
道人憩其侧,脱巾卧青林。
好风松上来,聊复披吾襟。
朱炎拆厚地,晴岚冒高岑。
愿分一勺泉,为民作甘霖。 -
行春过远村,鞍马憩山门。
画壁神仪古,镌厓佛像尊。
鼠翻残瓦坠,龙出小池浑。
亦欲询兴废,苔碑字半昏。 -
蜣螂抟土丸,其智竟莫测。
中包实粪秽,外裹疑橡栗。
后推前复挽,圜转何捷疾。
端如趁严程,又似衒巧术。 -
相逢先各问容颜,喜极翻疑梦觉关。
我舞君歌三叹息,北来南去一生还。
殷勤劝酒非为别,归到宁亲更出山。
湖主不妨频二仲,与君重醉碧云间。 -
鸟道纡回入,千岩绿树低。
转留空翠处,少憩石桥西。
别涧潺湲泻,丛林桑扈啼。
坐看凫与鹿,引子过前溪。 -
南望斜谷口,三山如犬牙。
西观五丈原,郁屈如长蛇。
有怀诸葛公,万骑出汉巴。
吏士寂如水,萧萧闻马楇。 -
山鸦晓辞谷,似报游人起。
出门犹屡顾,惨若去吾里。
道途险且迂,继此复能几。
溪边有危构,归驾聊复柅。 -
三句,只最后一句作“怜此腰肢袅”,文字小异。
当为讹成无疑。
? -
不到峰前寺,空来渭上村。
此亭聊可喜,修径岂辞扪。
谷映朱栏秀,山含古木尊。
路穷惊石断,林缺见河奔。 -
飘飘竹雨润轻裘,嫋嫋松风系小舟。
安得从容兴废手,越人重上訾家洲。 -
忆昨游天台,夜投石桥宿。
水声乱人语,炬火散山谷。
穿林有惊鹘,截道多奔鹿。
今夕复何夕,此境忽在目。 -
山光轩上几闲游,潭毒关前又小留。
麦陇雪苗寒剡剡,柘林风叶暮飕飕。
马行剑阁从今始,门泊吴船亦已谋。
醉眼每嫌天地迮,尽将万里著吾愁。 -
秭归城畔蹋斜阳,古寺无僧昼闭房。
残佩断钗陵谷变,苫茆架竹井闾荒。
虎行欲与人争路,猿啸能令客断肠。
寂寞倚楼搔短发,剩题新恨付巴娘。 -
过埭维舟古柳根,却扶拄杖入烟村。
印泥接迹牛羊过,投宿争林鸟雀喧。
酒保殷勤邀瀹茗,道翁伛偻出迎门。
郊居不与人间事,惟有耕桑得细论。 -
徐行散腰膂,小憩啬精神。
休养观书眼,调娱宴坐身。
青毡我家旧,红粟太仓陈。
温饱无余事,寒龟息自匀。 -
人看初无寐,形劳幸少休。
梦魂虽栩栩,鼻息未齁齁。
轻若风中絮,浮如水上沤。
死生君了否?试向此中求。 -
田路直复萦,肩舆斜还正。
如何晴三日,犹自滑一径。
缺岸有危践,方轸无稳兴。
不跌先独惊,稍坦深自庆。 -
石子密铺迳,竹茎疏作行。
不缘憩驺仆,几失此山房。
佛像看都好,林花静自香。
未须清兴尽,归更备僧床。