关于声雨的诗词(37首)
-
衰柳白门湾,潮打城还。
小长干接大长干。
歌板酒旗零落尽,剩有渔竿。
秋草六朝寒,花雨空坛。
更无人处一凭阑。
燕子斜阳来又去,如此江山。 -
风吹竹叶休还动,雨点荷心暗复明。
曾向西江船上宿,惯闻寒夜滴篷声。 -
涔涔将经旬,昏昏空迷天。
鸬鹚成群嬉,芙蓉相偎眠。
鱼通蓑衣城,帆过菱花田。
秋收吾无望,悲之真徒然。 -
河平州桥危,垒晚水鸟上。
冲崖搜松根,点沼写芡响。
舟轻通萦纡,栈堕阻指掌。
携桡将寻君,渚满坐可往。 -
狂霖昏悲吟,瘦桂对病卧。
檐虚能彯斜,舍蠹易漏破。
宵愁将琴攻,昼闷用睡过。
堆书仍倾觞,富贵未换个。 -
羁栖愁霖中,缺宅屋木恶。
荷倾还惊鱼,竹滴复触鹤。
闲僧千声琴,宿客一笈药。
悠然思夫君,忽忆蜡屐著。 -
幽栖眠疏窗,豪居凭高楼。
浮沤惊跳丸,寒声思重裘。
床前垂文竿,巢边登轻舟。
虽无东皋田,还生鱼乎忧。 -
层云愁天低,久雨倚槛冷。
丝禽藏荷香,锦鲤绕岛影。
心将时人乖,道与隐者静。
桐阴无深泉,所以逞短绠。 -
乌蟾俱沈光,昼夜恨暗度。
何当乘云螭,面见上帝诉。
臣言阴云欺,诏用利剑付。
回车诛群奸,自散万籁怒。 -
危檐仍空阶,十日滴不歇。
青莎看成狂,白菊即欲没。
吴王荒金尊,越妾挟玉瑟。
当时虽愁霖,亦若惜落月。 -
雨滴秦中夜,猿闻峡外声。
已吟何逊恨,还赋屈平情。
暗逐哀鸿泪,遥含禁漏清。
直疑游万里,不觉在重城。
霎霎侵灯乱,啾啾入梦惊。
明朝临晓镜,别有鬓丝生。 -
对潇潇暮雨洒江天,一番洗清秋。
渐霜风凄紧,关河冷落,残照当楼。
是处红衰翠减,苒苒物华休。
唯有长江水,无语东流。 -
日照门前千万峰。
晴飙先扫冻云空。
谁作素涛翻玉手,小团龙。
定国精明过少壮,次公烦碎本雍容。
听讼阴中苔自绿,舞衣红。 -
恨中秋、多雨及晴景,追赏且探先,纵玉钩初上,冰轮未正,无奈婵娟。
饮客不来自酌,对影亦清妍。
任笑芗林老,雪鬓霜髯。
好在章江西畔,有凌云玉笥,空翠相连。 -
补陀大士虚空,翠岩谁记飞来处。
蜂房万点,似穿如碍,玲珑窗户。
石髓千年,已垂未落,嶙峋冰柱。
有怒涛声远,落花香在,人疑是、桃源路。 -
拟龙山、把酒酹西风,西风苦无情。
似秋容不受,骚人登眺,特地慳晴。
依稀两三过雁,何处是方城。
目断危楼外,山远烟轻。 -
湿逗晚香残。
春浅春寒,洒窗填户著幽兰。
惨惨凄凄仍滴滴,做出多般。
和霰撒珠盘。
枕上更阑。
芭蕉怨曲带愁弹。
绿遍阶前苔一片,晓起谁看。 -
凉雨声中草树,夕阳影里楼台。
此时怀抱向谁开。
屠龙中底用,说鬼要奇才。
多谢凋零红叶,殷勤铺遍苍苔。
杖藜着意自徘徊。
南归双燕子,明岁可重来。 -
喜神龙飞雨遍秋郊,黄河自天来。
是蟠溪逸士,胸中造化,掌上云雷。
坛峙吟峰东畔,稽首望仙台。
绛节霓衣,拥阊阖朝开。 -
喜神龙飞雨遍秋郊,黄河自天来。
是蟠溪逸士,胸中造化,掌上云雷。
坛峙吟峰东畔,稽首望仙台。
绛节霓衣,拥阊阖朝开。