关于咏松的诗词(67首)
-
老松如枯骸,短松覆儿发。
城中薪价高,斤斧不进伐。
难长虬龙姿,免藏虎豹穴。
樵童出山暮,步拘挑新月。 -
已讶松生市,更将湖入城。
如何造物者,百巧供先生。 -
泊舟登危亭,江风堕轻帻。
空明入远眺,天水如不隔。
日落震泽浦,潮来松陵驿。
绵绵洲溆平,莽莽葭菼积。 -
古人长抱济人心,道上栽松直到今。
今日若能增种植,会看百世长青阴。 -
古邑荒凉但有松,浓阴夹道势腾空。
行人破暑忙归去,未必茅檐有此风。 -
翠云深处曳枯筇,插碧堂堂十八公。
全似华阳隐君子,挂冠归去听松风。 -
舍舟上招提,遥入松林间。
透脱俗尘网,是名第一关。 -
高风过岩麓,林杪撼潮海。
满地落松花,杖履袭清霭。 -
两行松盖遮护,下有苍苔地衣。
试我青鞋布袜,支筇却立忘归。 -
欲向松间去,梅西竹坞穿。
莫言吟兴在,风雪灞桥边。 -
皎皎石上月,飕飕松下风。
清绝谁领会,倚仗送飞鸿。 -
半依岩岫倚云端,独立亭亭耐岁寒。
一事颇为清节累,秦时曾作大夫官。 -
半依岩岫倚云端,得立亭亭耐岁寒。
一事颇为清节累,秦时曾作大夫官。 -
与花不同色,与竹元同德。
风月偏相寻,携手清凉国。 -
幸不生渊底,杰出苍苍崖。
岁寒只孤秀,万木非吾侪。 -
独抱岁寒心,不知时有四。
赤日行炎天,林下自秋至。 -
凉飚起深谷,清影摇空山。
醉眠石上人,梦中度百滩。 -
林高动轻籁,云静天无风。
缥缈笙空下,依稀鸾佩逢。 -
萧萧琴瑟鸣,洒洒霜露下。
愿期素心人,同游明月夜。 -
潜心写幽韵,洗耳听寒涛。
吟声自摇动,误疑泛鱼舠。