关于凌霄花的诗词(9首)
-
天风摇曳宝花垂,花下仙人住翠微。
一夜新枝香焙暖,旋薰金缕绿罗衣。
山容花意各翔空,题作凌霄第一峰。
门外轮蹄尘扑地,呼来借与一枝筇。 -
桂栽初得地,藤附亦凌霄。
层叶圆如葆,高花艳若烧。
故能开续续,殊愈落飘飘。
有木方思种,从僧会乞苗。 -
披云似有凌霄志,向日宁无捧日心。
珍重青松好依托,直从平地起千寻。 -
草木不解行,随生自有理。
观此引蔓柔,必凭高树起。
气类固未合,萦缠岂由己。
仰见苍虬枝,上发彤霞蕊。
层霄不易凌,樵斧谁家子。
一日摧作新,此物当共委。 -
凌空千尽走龙蛇,隐映柴门野老家。
拚把长缨縻落月,乱飘丹粉染晴霞。
猿猴升惯能收药,蝴蝶低飞不到花。
最爱豹林种处士,紫英香里岸乌纱。 -
高花笑属赋花人,花自鲜明笔有神。
可惜人间两清绝,不教媚妩对闲身。 -
袅袅枯藤浅绛葩,夤缘直上照残霞。
老僧不作依附想,将谓青松自有花。 -
根苗着土干柔纖,依附青松度岁年。
彤蕊有时承雨露,苍藤无赖拂云烟。
艳欹偷醉斜阳里,体弱愁缠立石颠。
翠飐红英高百尺,藏春坞上忆坡仙。 -
绛英翠蔓亦佳哉!零乱空庭码瑙杯。
遍雨新花天有意,定知闲客欲闲来。