关于乱红的诗词(1389首)
-
春去春来谁作主。
怨他昨夜江头雨。
把酒问春春不语。
头懒举,乱红飞过秋千去。
芳草澹烟江上路。
鹧鸪声里斜阳暮。
风外榆钱无意绪。
空自舞。
如何买得青春住。 -
一庭芳草闲春书,疏疏弄帘花影。
鼓子风喧,苔痕雨润,还听蛙声鸣井。
沉吟坐暝。
正绮席杯空,蕙炉烟冷。 -
过雨春波浮鸭绿。
草阁三间,人住清溪曲。
旧种小桃多似竹。
乱红遮断松边屋。
有客抱琴穿翠麓。
隔水呼舟,应是怜幽独。
历历武陵如在目。 -
桃源东回溪转长,桃花开时春日光。
幽禽出树乱红落,游鱼吹花流水香。
山人正住溪之浒,屋角花开自成坞。
寻源未许武陵人,隐者但作桃花主。 -
杏花舞径乱红雨,麦浪涨空摇翠烟。
十里清风寻小寺,快船如马水如天。 -
蔼蔼烟云望眼昏,乱红翻迳绿遮门。
一声啼鸟在何处,山外人家桑柘村。 -
堂堂楚汉多蛮触,天下今经几秦鹿。
向非孔壁断遗编,安得西湖芳草绿。
子规自失来时路,却唤青春早归去。
山中划地乱红来,不是东风扶杖处。 -
淮南远树江南信,玉箸先随玉管挥。
一病经春残豆蔻,乱红如雨怅芳菲。
光同满月疑星入,晕学丹霞有鹜飞。
帐殿却愁生会面,烦君犹辩是耶非。 -
无数乱红看不足,碧潭还对一枝斜。
春光欲去谁留得,水面浮来几落花。 -
自卷珠帘放燕归,六宫春尽乱红飞。
从来艳色多倾国,愿得君王宠幸稀。 -
新笋抽林与屋齐,乱红飞过画阑西。
流莺不管春来去,坐向绿阴深处啼。 -
昨日辛夷开,今朝辛夷落。
辛夷花房高刺天,却共芙蓉乱红萼。
小山桂树犹连卷,五湖荷花空绰约。
连卷绰约宜秋日,端居独养征君疾。 -
两慰郁相望,东南百步场。
挥旗蒲柳市,伐鼓水云乡。
已作观鱼槛,仍开射鸭堂。
全家依画舫,极目乱红妆。 -
两尉郁相望,东西百步场。
插旗蒲柳市,伐鼓水云乡。
已作观鱼槛,仍开射鸭堂。
潋潋波头细,疏疏雨脚长。 -
兹山定空中,乳水满其腹。
遇隙则发见,臭味实一族。
浅深各有值,方圆随所蓄。
或为云汹涌,或作线断续。 -
鼓鼙夜战北窗风,霜叶铺阶叠乱红。
一段新愁惊枕上,几声悲雁落云中。
眼前时节看驰马,日下生涯寄断蓬。
弟妹别来劳梦寐,杳无消息过江东。 -
去秋行部惨山容,得似春山意态浓。
嫩绿峰当新雨後,乱红花发烂晴中。
仙姿玉骨丹青写,雾鬓风鬟锦绣幪。
染得笔头生五色,急将描取入诗筒。 -
风吹桃花西复东,雨打海棠零乱红。
可是春光即消歇,牡丹音信未全通。 -
晓雨催春不惜花,乱红飘泊委泥沙。
伤心忆得年时事,白发风前只叹嗟。 -
阴阴花柳一百五,吹空白绵乱红雨。
已看燕子飞入帘,未有黄莺学人语。
斗鸡走狗轻薄儿,衣裾相鲜气相许。
半是墦闲醉饱人,还家骄色羞妇女。