关于书山的诗词(453首)
-
柴门寂寂黍饭馨,山家烟火春雨晴。
庭花蒙蒙水泠泠,小儿啼索树上莺。
水香塘黑蒲森森,鸳鸯鸂鶒如家禽。
前村后垄桑柘深,东邻西舍无相侵。
蚕娘洗茧前溪渌,牧童吹笛和衣浴。
山翁留我宿又宿,笑指西坡瓜豆熟。 -
羽仪洁白如自修,风雨晦冥那失晓。
沙头鸥鸟不驯熟,雪里鹭丝太孤皎。
山寒夜半落叶深,闭门垂荑偎重衾。
闻鸡而起竟何事,我老看书不入心。 -
岩石在朱户,风泉当翠楼。
始知岘亭赏,难与清晖留。
馀景淡将夕,凝岚轻欲收。
东山有归志,方接赤松游。 -
旧里鸣珂一下车,蓬山西观更谁如。
木天清梦何人到,花雨空林有客居。
楼迥更堪看蠡泽,云深犹自护匡庐。
高斋贡馆新增色,读尽尚书万卷余。 -
与山作计未为疏,尽有奇功可屡书。
但得相寻双脚健,不须论报计琼璩。 -
物外阳狂五百年,扁舟又系镜湖边。
飞升未抵簪花乐,游宦何如听雨眠?绿蚁灩尊芳酝熟,黑蛟落纸草书颠。
忽拈玉笛横吹去,说与傍人是地仙。 -
佳木扶疏漏晓暾,书床留得夜来云。
幽经谈尽无功课,自理东窗芝术熏。 -
山翁有山癖,尽日对山青。
盂水晨煎茗,炉香夜诵经。
雨畦蔬长甲,风径竹添丁。
独有曾游客,清癯似鹤形。 -
老石山苔手自冶,爱閒诗最与山宜。
无官莫惜频来往,破费春风又几时。 -
能令诗腹化神奇,香到黄花秋力微。
我醉悠然山亦醉,竹深啼鸟自忘机。 -
迢递三山道,重来感旧游。
潮声寒带雨,山色淡生秋。
寄驿通乡信,题诗记旅愁。
江湖十年客,两度到西州。 -
猿鸟无声昼掩扉,寒原隔水到人稀。
云晴古木月初上,雪满空庭鹤未归。
药囿地连山色近,樵家路入树烟微。
栖迟惯得沧浪思,云阁还应梦钓矶。 -
梦仙到、吹笙路杳,度巘云滑。
溪谷冰绡未裂。
金铺昼锁乍掣。
见竹静、梅深春海阔。 -
溪叟山居不计年,半欹茅屋倚云边。
竹沟旋引高源水,灌得门前数亩田。 -
斸地栽林自起坟,一灯精舍疏玄文。
诗成莫洒酒家壁,题遍青山题白云。 -
三生调御潮音会,楼阁随方涌化城。
鸟树有声皆念法,云山多态总忘情。
禅翁自得逃禅乐,俗客犹沾避俗名。
但了心源秋月净。
刹尘何地不光明。 -
心亦元如止水渊,断无尘想到诸贤。
左蜗不断追{左牟右卓}梦,说与青山恐未然。 -
碧壶时与故人提,山带僧钟日去西。
深不知寒双鹭浴,雪滩烟重碎玻璃。 -
分得山云老一瓢,梦寒不记紫宸朝。
无人画出閒中味,吟入梅花雪迳遥。 -
隔岸烟云一望间,夜深笙鹤与俱还。
不缘曾识谪仙面,未必烟云住此山。