yǒu kè yuē gū méi fǎng yǔ yú yì ān gū shān zhī xià yǔ zhī zuò yè wèi bàn
有客曰孤梅访予於易庵孤山之下与之坐夜未半

jiǎn sì shān zhī gū zhú xī, shāng zhōu èr jūn.
蹇四山之孤竹兮，商周二君。
miǎo sān jìng zhī gū sōng xī, jìn sòng yī rén.
藐三径之孤松兮，晋宋一人。
tiān dì bīng shuāng xī, mù luò guī gēn.
天地冰霜兮，木落归根。
yí wàn wù ér dú lì xī, wú méi xiōng qí jǐn cún.
遗万物而独立兮，吾梅兄其仅存。
fū gū gāo bù yì kàng xī, gù duō yǐ luò luò ér zāo shì zhī mèn mèn.
夫孤高不易抗兮，故多以落落而遭世之闷闷。
gū jié bù yì bǎo xī, gù duō yǐ jiǎo jiǎo ér shòu rén zhī hūn hūn.
孤洁不易保兮，故多以皎皎而受人之昏昏。
wéi niè ér bù zī xī, méi zhì zhī qīng.
惟湼而不缁兮，梅质之清。
mó ér bù lín xī, méi cāo zhī zhēn.
磨而不磷兮，梅操之贞。
jiē méi zhī ài xī, kuàng shì wú wén.
嗟梅之爱兮，旷世无闻。
jiāng méi yǒu xīn xī, qiān gǔ shuí lùn.
将梅有心兮，千古谁论。