xì jiǎn wén liàng
戏简文量

zūn qián shuí qiǎn xuě ér gē, sī mǎ fēng qíng wǎn gèng duō.
樽前谁遣雪儿歌，司马风情晚更多。
yín là yǐng piān rén yǐ zuì, zǐ tán shēng duàn yù rú hé.
银蜡影偏人已醉，紫檀声断欲如何。
guī lái shàng xiǎng huán yī dí, xǐng hòu kōng cán xué shì bō.
归来尚想桓伊笛，醒后空惭学士波。
xì wèn wéi niáng jīn jiàn fǒu, qīng lóu yuán zì bù céng guò.
戏问韦娘今健否，青楼元自不曾过。
shí yuè èr shí bā rì, yǔ yǔ wén liàng wǎn zhuó zhū mào xiān chù, mào xiān yǐ jiào fāng dì zǐ
十月二十八日，予与文量晚酌朱懋暹处，懋暹以教坊弟子
wáng xiù yòu shāng, yè shēn fēng liè, pí pá xián lǚ duàn, ér mào xiān yǐ dòng xiāo jì zhī,
王秀侑觞，夜深风冽，琵琶弦屡断，而懋暹以洞箫继之，
yǐ ér xiù shě xián àn pāi qīng gē shù qū, zhōng yǒu suǒ wèi xué shì bō zhě, yú bù jiě,
已而秀舍弦按拍清歌数曲，中有所谓学士波者，余不解，
wén liàng shěn zhī yuē:" cǐ fāng yán yě.
文量哂之曰：“此方言也。
" wén liàng zuì shén, xì wèn xiù:" dù wéi niáng ān fǒu?" xiù máng wú yǐ duì, yīn
”文量醉甚，戏问秀：“杜韦娘安否？”秀茫无以对，因
xiāng yǔ fǔ zhǎng ér bà yún.
相与抚掌而罢云。