关于荣自的诗句(148句)
【曲折】的常见问题
-
自荣自落谁能佩
—— 宋代 杨万里 《寄题吴仁杰架阁玩芳亭》
-
遗荣自灌畦
—— 唐代 李德裕 《山居遇雪喜道者相访》
-
九土枯荣自不同
—— 唐代 李咸用 《春暮途中》
-
敷荣自弥章
—— 元代 王冕 《秋怀 其十》
-
年少辞荣自古稀
—— 宋代 王禹偁 《寄金乡张赞善》
-
安荣自一门
—— 宋代 韩元吉 《挽曾伯充大夫词二首》
-
恩荣自及孙
—— 宋代 徐照 《哭鲍清卿》
-
身荣自可乐
—— 明代 袁凯 《紫骝马》
-
遗荣自灌园
—— 宋代 宋庠 《谋退四首》
-
贪荣自遂台衡志
—— 宋代 徐钧 《张嘉贞》
-
取荣名而自美
—— 唐代 齐己 《相和歌辞。君子行》
-
自然天下之荣枯
—— 唐代 齐己 《苦寒行》 冬天 哲理 忧国忧民
-
孤荣亦自危
—— 唐代 张九龄 《庭梅咏》
-
图荣岂自诬
—— 唐代 骆宾王 《久戍边城有怀京邑》
-
蓂荚自将荣
—— 唐代 李华 《海上生明月(科试)》 唐诗三百首 闺怨 思念
-
荣枯自有时
—— 唐代 孟浩然 《江上寄山阴崔少府国辅》
-
荣期乐自多
—— 唐代 孟浩然 《宴荣二山池(一题作宴荣山人池亭)》 写鸟 思乡
-
荣枯自有时
—— 唐代 孟浩然 《江上寄山阴崔少府国辅》 夏天 写景 抒情
-
荣期乐自多
—— 唐代 孟浩然 《宴荣二山池(一题作宴荣山人池亭)》
-
各自有枯荣
—— 唐代 李白 《树中草》 乐府 命运 抒情