shū luò yáng míng yuán jì hòu
书洛阳名园记后

luò yáng chù tiān xià zhī zhōng, xié xiáo miǎn zhī zǔ, dāng qín lǒng zhī jīn hóu, ér zhào wèi zhī zǒu jí, gài sì fāng bì zhēng zhī dì yě.
洛阳处天下之中，挟崤渑之阻，当秦陇之襟喉，而赵魏之走集，盖四方必争之地也。
tiān xià dāng wú shì zé yǐ, yǒu shì, zé luò yáng xiān shòu bīng.
天下当无事则已，有事，则洛阳先受兵。
yǔ gù cháng yuē:" luò yáng zhī shèng shuāi, tiān xià zhì luàn zhī hòu yě.
予故尝曰：“洛阳之盛衰，天下治乱之候也。
" fāng táng zhēn guān kāi yuán zhī jiān, gōng qīng guì qī kāi guǎn liè dì yú dōng dōu zhě, hào qiān yǒu yú dǐ.
”方唐贞观、开元之间，公卿贵戚开馆列第于东都者，号千有余邸。
jí qí luàn lí, jì yǐ wǔ jì zhī kù, qí chí táng zhú shù, bīng chē róu jiàn, fèi ér wèi qiū xū.
及其乱离，继以五季之酷，其池塘竹树，兵车蹂践，废而为丘墟。
gāo tíng dà xiè, yān huǒ fén liáo, huà ér wèi huī jìn, yǔ táng jù miè ér gòng wáng, wú yú chù yǐ.
高亭大榭，烟火焚燎，化而为灰烬，与唐俱灭而共亡，无馀处矣。
yǔ gù cháng yuē:" yuán pǔ zhī fèi xìng, luò yáng shèng shuāi zhī hòu yě.
予故尝曰：“园圃之废兴，洛阳盛衰之候也。
" qiě tiān xià zhī zhì luàn, hòu yú luò yáng zhī shèng shuāi ér zhī luò yáng zhī shèng shuāi, hòu yú yuán pǔ zhī fèi xìng ér dé.
”且天下之治乱，候于洛阳之盛衰而知；洛阳之盛衰，候于园圃之废兴而得。
zé míng yuán jì zhī zuò, yǔ qǐ tú rán zāi? wū hū! gōng qīng dài fū fāng jìn yú cháo, fàng hū yī jǐ zhī sī yǐ zì wèi, ér wàng tiān xià zhī zhì hū, yù tuì xiǎng cǐ lè, dé hū? táng zhī mò lù shì yǐ.
则《名园记》之作，予岂徒然哉？呜呼！公卿大夫方进于朝，放乎一己之私以自为，而忘天下之治忽，欲退享此乐，得乎？唐之末路是已。
táng zhī mò lù shì yǐ yī zuò: yǐ
(唐之末路是已 一作：矣)