tí lǚ dào xiōng gǔ sōng tú
题履道兄古松图

píng jiān hé rén huà sì sōng, gāo biāo bàn zài yān yún zhōng.
屏间何人画四松，高标半在烟云中。
rén lái jǐn zuò zhēn sōng kàn, chá yā gǔ guài shì bù tóng.
人来尽作真松看，槎枒古怪势不同。
yī zhū lián quán rú lǎo lóng, céng jiàn yú kāng lú yǎo tiǎo zhī shēn fēng.
一株连蜷如老龙，曾见於康庐窈窱之深峰。
liǎng zhū héng xié cāng dài sè, céng jiàn yú yàn dàng gāo hán zhī jué bì.
两株横斜苍黛色，曾见於雁荡高寒之绝壁。
zuì xī yī zhū gèng qí tè, lǎo lái hūn mào jì bù dé.
最西一株更奇特，老来昏耄记不得。
xiǎng dé dàng chū luò bǐ hàn, míng shān dòng fǔ biàn xún sī.
想得当初落笔旱，名山洞府遍寻思。
xì jiāng lǎn shèng tàn yōu xìng, àn xiě líng shuāng ào xuě zī.
细将览胜探幽兴，暗写凌霜傲雪姿。
gǔ wèi huà zhě suī wú shù, shǎo yǒu rén néng dé zhēn qù.
古为画者虽无数，少有人能得真趣。
bì hóng wéi yǎn gǔ yǐ hán, jīn rì cǐ tú kān dú bù.
毕宏韦偃骨已寒，今日此图堪独步。
zhǔ rén quàn wǒ wèi zuò gē, cái báo wú nài hé cǐ tú hé.
主人劝我为作歌，才薄无奈何此图何。
jí shū yī bǎi liù shí zì, wù xiào pò cù wú wěi tuó.
疾书一百六十字，勿笑迫促无委佗。