zhāng kě dà shēng yǔ gǔ yú jiā xiōng yóu yáng mèng yán yǐ fèi ér jiù rì zhī shān
张可大甥与古愚家兄游阳孟岩已废而旧日之山

xiào tuī chuāng hù yī qīng shān, chá dǐng sōng fēng rù ěr chán.
笑推窗户揖青山，茶鼎松风入耳潺。
lǎo qù yǐ zhī jīn shì cuò, pín lái shèng dé cǐ shēn xián.
老去已知今世错，贫来剩得此身閒。
shù liú zhěn shí xīn zhǎng zài, shè shuǐ chuān lín bù yǐ nán.
漱流枕石心长在，涉水穿林步已难。
liù shí nián lái zuì tí bì, nǎ zhī shàng zài bái yún jiān.
六十年来醉题壁，那知尚在白云间。