cì yùn wēng shì xiù bìng qǐ
次韵翁士秀病起

yī jiān hé kuò xī wèi yǒu, nǐ qiǎn cāng tóu wèn ān fǒu.
一间何阔昔未有，拟遣苍头问安否。
guǒ rán shì jí pí yé chéng, jìng kàn yī fāng chū wú zhǒu.
果然示疾毗耶城，静看医方出吾肘。
píng shēng háo qì gàn qīng yún, kè jí lái qīn qǐ néng jiǔ.
平生豪气干青云，客疾来侵岂能久。
yǐ zhī jīn lì què jǐ zhàng, fù jiàn jīng shén zhào chuāng yǒu.
已知筋力却几杖，复见精神照窗牖。
huā shí shū hū fēng yǔ guò, wú yǔ chóu chūn kuì yán hòu.
花时倏忽风雨过，无语酬春愧颜厚。
guǎn chéng duān fù shù gāo gé, gōng bù zì chàng shuí wéi shǒu.
管城端复束高阁，公不自倡谁为首。
é jīng sì bǐ chū zài piān, liáo shì zuò jiā sān mèi shǒu.
俄惊肆笔出在篇，聊示作家三昧手。
wǒ jīn fāng jué jí bìng yīng, qǐ shì tóng shēng zhí yáng jiǔ.
我今方觉疾病婴，岂是同生值阳九。
jìng zhōng huá fà lüè xiāng sì, cái jù chāo rén dìng fēi ǒu.
镜中华发略相似，材具超人定非偶。
gōng jīn kuò bù niè zhōng cháo, gù wǒ yī huī fāng chū shǒu.
公今阔步蹑中朝，顾我一麾方出守。
rú hé jiāng hú dà guó chǔ, xiào wèi cáo kuài yán dì chǒu.
如何江湖大国楚，笑谓曹郐言地丑。
shì jīn duàn mù yù qīng huáng, níng yǒu cháng sōng shēng péi lǒu.
似矜断木欲青黄，宁有长松生培塿。