táng jiè
唐介

yǐ jiàn dé zuì zhě wèi shuí, sì hǎi duō zuò táng jiè shī.
以谏得罪者为谁，四海多作唐介诗。
sú ér kǒu xiá wén zì suì, yù zhuàng jiè shì yǔ fǎn bēi.
俗儿口狭文字碎，欲状介事语反卑。
jiē jiē wǒ yì jiè zhī tú, cǐ hèn bù zhù xiān mù méi.
嗟嗟我亦介之徒，此恨不助掀目眉。
sān gēng dēng sǐ bǎi lǜ xī, sì jié bù jiāo shuāng mù chī.
三更灯死百虑息，四睫不交双目眵。
tuī zhěn qǐ zuò zhuàng jiè jié, yǐ shǒu mén yì wèi jiè sī.
推枕起坐壮介节，以手扪臆为介思。
xìn hū jiè yì zhuàng nán zǐ, zhí néng jīn tiě qí gān pí.
信乎介亦壮男子，直能金铁其肝脾。
léi tíng zhī nù wàn jūn zhòng, rén zhǔ zhī wēi yóu guò zhī.
雷霆之怒万钧重，人主之威犹过之。
yī yǔ suǒ fàn bǎi sǐ zài, yào lǐng kě duàn zú kě yí.
一语所犯百死在，要领可断族可夷。
táng táng jiè yě rén zhī nán, bù wèi suǒ wèi jiāng suǒ chí.
堂堂介也人之难，不畏所畏将所持。
fèng shū rù zòu fú wén bì, shēn shì fù sǐ rú shí yí.
奉书入奏伏文陛，身视赴死如食饴。
miàn zhé tíng zhēng yǔ lùn xiǎn, zhí shé tiě yìng jiān bù yí.
面折庭诤语论险，直舌铁硬坚不移。
tiān zǐ nù chì dà chén yǔ, zhòng hù jiāo dǐ móu gē huī.
天子怒叱大臣语，众笏交抵侔戈挥。
rú hé miàn xiào mù bù shùn, qì bù lüè zhé yán yí yí.
如何面笑目不瞬，气不略讋颜怡怡。
jí rì yì xià de yuǎn chì, zhōng shǐ lín qiǎn jiān qī ér.
即日议下得远斥，中使临遣监妻儿。
nài hé zuǒ yòu kǒu wěn dú, zhǐ yǒu sǐ qǐng wú hái cí.
奈何左右口吻毒，只有死请无还辞。
rán jīn tiān zǐ shén míng shèng, suī zàn shèng nù zhōng fù guī.
然今天子甚明圣，虽暂盛怒终复归。
wū hū néng duì zhì luàn jiān, jiè yě néng cā qí xiá cī.
呜呼能对治乱监，介也能擦其瑕疵。
yǔ yuē wǔ jiàn wú cóng fěng, zhòng ní dǎi yǒu jī ér wèi.
语曰五谏吾从讽，仲尼逮有激而为。
hòu shì xùn nuò lù wèi tú, yuán cǐ fěn shì shī sù fēi.
後世巽懦禄位徒，缘此粉饰尸素非。
bì yě shì yǒu bù dé yǐ, yí hū qì sǐ zhēng bù huí.
必也事有不得已，宜乎讫死争不回。
wěi zāi jiè yě yǐ bù xiǔ, rì yuè wèi zì tiān wèi bēi.
伟哉介也已不朽，日月为字天为碑。
jì yǔ suǒ suǒ méi niè zǐ, jiè zòng dǎo sǐ wú hé bēi.
寄语琐琐媒孽子，介纵蹈死吾何悲。