huā guāng zhòng rén chū qín sū shī juàn sī èr guó shì bù kě fù jiàn kāi juàn jué
花光仲仁出秦苏诗卷思二国士不可复见开卷绝

mèng dié zhēn rén mào huáng gǎo, lí luò féng huā xū zuì dào.
梦蝶真人貌黄槁，篱落逢花须醉倒。
yǎ wén huā guāng néng huà méi, gèng qǐ yī zhī xǐ fán nǎo.
雅闻花光能画梅，更乞一枝洗烦恼。
fú chí ài méi shuō dào lǐ, zì xǔ niú tóu cān yǐ zǎo.
扶持爱梅说道理，自许牛头参已早。
cháng mián jú zhōu fēng yǔ hán, jīn rì méi kāi xiàng shuí hǎo.
长眠橘洲风雨寒，今日梅开向谁好。
hé kuàng dōng pō chéng gǔ qiū, bù fù lóng shé kàn huī sǎo.
何况东坡成古丘，不复龙蛇看挥扫。
wǒ xiàng hú nán gèng lǐng nán, xì chuán lái jìn huā guāng lǎo.
我向湖南更岭南，系船来近花光老。
tàn xī sī rén bù kě jiàn, xǐ wǒ wèi xué shuāng qián cǎo.
叹息斯人不可见，喜我未学霜前草。
xiě jǐn nán zhī yǔ běi zhī, gèng zuò qiān fēng yǐ qíng hào.
写尽南枝与北枝，更作千峰倚晴昊。