xī shǔ yáng qí èr shí nián qián jiàn zhī shén pín jīn jiàn zhī yì pín suǒ yì yú
西蜀杨耆二十年前见之甚贫今见之亦贫所异于

yì shě wén qì zhě shén yuàn wèn zhī nǎi xī fù ér jīn pín zhě nǎi zuò yī shī jīn yǐ zèng yáng jūn? yī tí zèng yáng qí, ér yǐ xiàn tí wèi yǐn.
驿舍闻泣者甚怨问之乃昔富而今贫者乃作一诗今以赠杨君?一题赠杨耆，而以现题为引。
? gū cūn jiàn? yī zuò wēi? yǔ zhú qiū liáng, nì lǚ chóu rén yuàn yè zhǎng.
?孤村渐?一作微?雨逐秋凉，逆旅愁人怨夜长。
bù mèi xiāng kàn wéi lì mǎ, chóu yín? yī zuò bēi gē? hù dá yǒu hán jiāng.
不寐相看惟枥马，愁吟?一作悲歌?互答有寒螀。
tiān hán zhì suì yóu héng mǔ, suì wǎn kōng jī shàng yǐ qiáng.
天寒滞穗犹横亩，岁晚空机尚倚墙。
quàn ěr yī bēi liáo fù shuì, rén jiān pín fù hǎi máng máng.
劝尔一杯聊复睡，人间贫富海茫茫。