关于迁谪的诗词(42首)
-
元和十年,予左迁九江郡司马。
明年秋,送客湓浦口,闻舟中夜弹琵琶者,听其音,铮铮然有京都声。
问其人,本长安倡女,尝学琵琶于穆、曹二善才,年长色衰,委身为贾人妇。
遂命酒,使快弹数曲。 -
三年谪宦此栖迟,万古惟留楚客悲。
秋草独寻人去后,寒林空见日斜时。
汉文有道恩犹薄,湘水无情吊岂知。
寂寂江山摇落处,怜君何事到天涯。 -
零落残魂倍黯然,双垂别泪越江边。
一身去国六千里,万死投荒十二年。
桂岭瘴来云似墨,洞庭春尽水如天。
欲知此后相思梦,长在荆门郢树烟。 -
四月维夏,六月徂署。
先祖匪人,胡宁忍予?秋日凄凄,百卉具腓。
乱离瘼矣,爰其适归?冬日烈烈,飘风发发。
民莫不穀,我独何害?山有嘉卉,侯栗侯梅。 -
永寿寺中语,新昌坊北分。
归来数行泪,悲事不悲君。
悠悠蓝田路,自去无消息。
计君食宿程,已过商山北。 -
旌节指巴岷,年年行且巡。
暮来青嶂宿,朝去绿江春。
鱼贯梁缘马,猿奔树息人。
邑祠犹是汉,溪道即名陈。
旧史饶迁谪,恒情厌苦辛。
宁知报恩者,天子一忠臣。 -
云净南山紫翠浮,凭陵绝顶望悠悠。
偶逢佳节牵诗兴,漫把芳尊遣客愁。
霜染鸦枫迎日醉,寒冲泾水带冰流。
乌纱频岸西风里,笑插黄花满鬓秋。 -
汉朝共许贾生贤,迁谪还应是宿缘。
仰德多时方会面,拜兄何暇更论年。
嵩山晴色来城里,洛水寒光出岸边。
清景早朝吟丽思,题诗应费益州笺。 -
与君前后多迁谪,五度经过此路隅。
笑问中庭老桐树,这回归去免来无。 -
浔阳迁谪地,洛阳离乱年。
烟尘三川上,炎瘴九江边。
乡心坐如此,秋风仍飒然。 -
遣闷多凭酒,公心只仰胡。
挺身唯直指,无意独欺愚。 -
一自经放逐,裴回无所从。
便为寒山云,不得随飞龙。
名岂不欲保,归岂不欲早。
苟无三月资,难适千里道。
离心与羁思,终日常草草。
人生年几齐,忧苦即先老。
谁能假羽翼,使我畅怀抱。 -
皇恩暂迁谪,待罪逢知己。
从此武陵溪,孤舟二千里。
桃花遗古岸,金涧流春水。
谁识马将军,忠贞抱生死。 -
皇恩暂迁谪,待罪逢知己。
从此武陵溪,孤舟二千里。
桃花遗古岸,金涧流春水。
谁识马将军,忠贞抱生死。 -
二公清尚固难偕,迁谪襟怀亦洞开。
得志已观邪与正,寓言宁校福兼灾。
恬然委顺诚高识,展矣文华信雅才。
珍重佳篇堪继美,咏歌中遣待时来。 -
解组纵戎五筦城,壮谋期欲荡蛮腥。
数奇不意同飞将,肺腑何因学卫青。
报国有心犹慷慨,谪官无闷但沈冥。
竹林此日重相过,高论时欣侧耳听。 -
近年出处略相同,十载邅回我与公。
杭婺邻封迁谪后,湖濠继踵絷维中。
诗人嗫嗫常多难,儒者凄凄久讳穷。
他日得归江海去,相期来访蒜山东。 -
江南春草绿,江北未开花。
佳人在何处,迁谪寄长沙。 -
语离三秋风,念子万里客。
我独忧患余,几为死生隔。
相逢忽眼明,照影俱头白。
兰若清夜长,连床话畴昔。 -
野蚕自成茧,缲络为山紬。
此物产何许,荚夷负海州。
一端重数斤,裁染为吾裘。
守黑异华楚,示俭非轻柔。