关于花草的诗词(304首)
-
山隐夜来山月好,幽香满地开花草。
竹梢堕露鸣屋瓴,谷鸟一声报清晓。 -
百不如人此老身,老身何必要如人。
等闲花草随宜种,多在山中住几春。 -
手拈花草弄春愁,儿女安知稼千秋。
山北山南游未遍,归兴且复事西畴。 -
吾宗家湖曲,虚斋纳天光。
清源泻活水,中有菡萏香。
我欲袖两图,再拜升公堂。
先天揭右序,太极列左方。
见草忆春陵,看花思洛阳。
花草各有性,指图试参详。 -
樽疊自古宴嘉宾,末世风流意转新。
筒叶卷来由郑氏,杯荷制出始唐人。
一时花草空傅玩,他日宝僚但饮醇。
外直中通比君子,轮他光霁满怀春。 -
觅句如禅定,君应入悟门。
淡中真有味,空处妙难言。
下字去花草,读书为本根。
莫疑知者少,清气入乾坤。 -
玉磬蒲团出定音,谒酬与世费浮沉。
径松参汉周官肃,坞竹藏云商易深。
暮色溪山皆有道,春风花草本无心。
年来年去头成白,斗酒楼前明月斟。 -
苏州粉牋美如花,萍文霜粒古所夸。
近年专制浅蜡色,软玉莹腻无纤瑕。
盘门系缆高桥住,呼僮径访孙华铺。
琱锼红碧任成堆,春膏且问如何去。 -
梦觉西窗晓,听风过曲廊。
好诗非易辨,閒坐尽无妨。
人静鸟乌喜,雨来花草香。
寸心经患难,况复近秋凉。 -
仲冬冬至后,春从九地回。
去年逢春在此寺,今年复向此寺逢。
春来春去无复见花草,但有东风刮地如惊雷。
人生七十能几时,四度逢春只在斯。 -
孝星当宁髦英,志士担簦入凤城。
直犯睟颜知主圣,敢讥当路见时清。
文章不用施花草,情实都如告父兄。
老向穷檐知不恨,曾披阊阖吐峥嵘。 -
油可会散恰盈旬,春水痕生又浃辰。
堂上画图星欲动,夜来银烛火犹新。
江汀花草香风满,儿女孙曾乐事频。
海燕长随生日到,是渠三岛十洲人。 -
花片洒行廓,苔痕上赭墙。
阜陵游幸处,花草亦悲凉。 -
花草春时迹远,风霜急处心夷。
生怕忱帏收去,粉香脂气薰肌。 -
何物堪为寿,春山鹤算长。
云边风驭稳,松上露巢香。
顶浴丹砂润,翎梳白玉光。
宝图双象转,长在寿星傍。 -
何物堪为寿,清宵桂花好。
月殿转香风,云根长瑶草。
金为碧海波,玉作青天道。
万古镇扶疏,不逐秋风老。 -
何物堪为寿,蟠桃照海涯。
栽焙烦阿母,获守倩神酴。
夏果收蕡实,春林炫缬花。
等闲开结里,尘世几河沙。 -
何物堪为寿,巢龟碧玉筒。
龙洲多藕叶,上蔡足萧业。
日月供呼吸,乾坤共始终。
年年冰冻解,绿发戏春风。 -
何物堪为寿,南华有大椿。
根株天地远,枝叶岁时新。
十倍大彭国,百分清渭滨。
周星八千度,才是一番春。 -
秋叶霜前绿,秋池雨后清。
残蝉多默默,寒蝶强轻轻。
丹果林梢熟,黄花草际明。
心惭逃相客,世外掩柴荆。