关于民生的诗词(80首)
-
蚩尤兮飞炱,天狗堕兮隐雷。
天运兮日蹙,目涨兮气埃。
一失兮一行,熟强兮孰弱。
莽三垂兮骨纵横,恣强敌兮横奔突。 -
秋云阴阴压边城,秋风飒飒飞边尘。
淮堧夕烽连岘首,往来羽檄无时停。
那筹楼上一长啸,环六十郡皆阳春。
老翁哺儿夸说尹,连年我禽歌即盈。 -
客子下水船,幽士登山屐。
二事莫与谋,聊复尽此日。
山房富薪水,泥墐仍纸羃。
沈疴快一洗,清吹生两腋。 -
史君威名闻四方,南床凛凛凝秋霜。
史君和气到瓯越,幕府初开夜飞雪。
颇闻此雪仍岁无,定知来随御史车。
黄堂洗印未多日,庆朝况此当悬弧。 -
作邑诚匪易,况子之稽山。
银茜视两赤,朝家知其难。
鼎鼎数万户,赋重民生囏。
山陵五云飞,办护力更殚。 -
黎山千仞摩苍穹,颛颛独在大海中。
自从汉武置两郡,黎人始与南州通。
历历更革不胜计,唐设五筦如容邕。
皇朝声教久渐被,事体全有中华风。 -
万山四塞围平陆,大为关中次为蜀。
我生东南未曾到,蜀士游从闻颇熟。
自从襄阳上峻途,高欲登天下临谷。
女娲大山塞空虚,麻线名堆千万曲。 -
仲尼不瑞麟,周公旅命禾。
两对本一道,胡为有殊差。
麟固首四灵,可贺亦可嗟。
或云一角兽,莫能辨真讹。 -
天为黎民生父母,胜景直须尽寰宇。
岂同臣庶作园池,但隔墙篱分尔汝。 -
余生得奇疾,傲世事矜倨。
错落气少合,指摘心不恕。
人亦谓可憎,不作朋友数。
自分与西山,终焉约良俉。 -
民生各异俗,王制论不诡。
惟兹封州郡,山之一谷尔。
麦秋无青黄,霜冬有红紫。
嗜好既殊尚,言语亦相抵。 -
尊酒前陈,欲举不能。
感念畴昔,气结心冤。
日月悠悠,我生告遒。
民言无欺,秉烛夜游。 -
樽酒前陈,欲举不能。
感念畴昔,气结心冤。
日月悠悠,我生告遒。
民言无欺,秉烛夜游。 -
奚田可耕凿,辽土直沙漠。
蓬棘不复生,条干何由作。
兹山亦沙阜,短短见丛薄。
冰霜叶堕尽,鸟兽绝无托。 -
奚田可耕凿,辽土直沙漠。
蓬棘不复生,条干何由作。
兹山亦沙阜,短短见丛薄。
冰霜叶堕尽,鸟兽纷无托。 -
民生委所穷,出仕增轗轲。
家山有蕨薇,归足瘳饥饿。
功名我岂敢,动若手足缚。
太官五斗粟,饱食惭且颇。 -
古人轻国重一士,士皆大吕黄锺器。
道於天运主消长,身为民生管荣悴。
五羊老仙用心古,清不受尘如止水。
一肩直欲荷斯文,两眼从前识英伟。 -
粤从三代还,岁月过千{左礻右冀}。
时岂无贤君,道未契寰旨。
煌煌唐太宗,勋业在所喜。
寇攘既扫除,蛮貊毕至止。 -
人笑庾郎贫,满胸饭寒菜。
春盘食指动,笋茁入市卖。
回首万钱厨,不羡廊庙宰。
民生暂神奇,胞嶲伐性坏。 -
春风倚樽俎,缘发少年时。
酒胆大如斗,当时淮海知。
醉眼概九州,何尝识忧悲。
看云飞翰墨,秀句咏蛛丝。