关于感时的诗词(278首)
-
肃徒辞汝颍,怀古独凄然。
尚想文王化,犹思巢父贤。
时移多谗巧,大道竟谁传。
况是疾风起,悠悠旌旆悬。 -
岁交冰未泮,地卑海气昏。
子有京师游,始发吴阊门。
新黄含远林,微绿生陈根。
诗人感时节,行道当忧烦。 -
凄凄感时节,望望临沣涘。
翠岭明华秋,高天澄遥滓。
川寒流愈迅,霜交物初委。
林叶索已空,晨禽迎飙起。 -
天籁何参差,噫然大块吹。
玄元包橐籥,紫气何逶迤。
七叶运皇化,千龄光本支。
仙风生指树,大雅歌螽斯。 -
吾族白眉良,才华动洛阳。
观光初入仕,应宿始为郎。
飞萤玩书籍,白凤吐文章。
海卿逾往雅,河尹冠前张。 -
弱龄慕奇调,无事不兼修。
望气登重阁,占星上小楼。
明经思待诏,学剑觅封侯。
弃繻频北上,怀刺几西游。 -
铁骑几时回,金闺怨早梅。
雪中花已落,风暖叶应开。
夕逐新春管,香迎小岁杯。
感时何足贵,书里报轮台。 -
杜陵头白长昏昏,海图旧绣冬不温。
更遭恶卧布衾裂,尽室受冻忧黎元。
诗人穷愁自古尔,岂若种艺依青门。
嗟予老懒世不用,穷巷久雨无高轩。 -
内阁临边贵,銮坡主席优。
赋诗嘉赵孟,载酒饯韩侯。
何幸江城守,容陪禁序游。
烟霄惭久隔,声气荷相求。 -
楚客登临悲素秋,感时风物自飕飕。
潦收远水清堪鉴,雨过群山翠欲浮。
月露往来羁旅恨,仓箱千万里民讴。
鬓毛衰飒欢游少,珍重嘉篇写我忧。 -
桃杏初开已去家,又逢兰菊绽新花。
感时谩缀茱萸佩,惜别应怜棠棣华。
迢递宦游来日下,悠扬归思绕天涯。
一尊重到平津合,惆怅文窗旧绿纱。 -
雨余山气凉,高林发清樾。
黄鹂百啭罢,初蝉始幽咽。
独茧曳长缲,既续还又绝。
衰年感时节,坐久心寸折。
梦归伊川上,树深泉乱发。
倚杖听多时,残阳满双阙。 -
平陆人烟险,渔舟家口肥。
青天围篛笠,白雨澣蓑衣。
静钓鸥分石,寒归雪满扉。
磻溪有恨事,严濑本忘机。 -
厚地产桑谷,为民衣食资。
井田取什一,公私两俱宜。
今者异古昔,苛征常倍蓰。
倍蓰犹未厌,泛索仍无时。 -
万仞峰头古道场,重来败叶带飞霜。
感时偏动骚人兴,橘柚园篱近半黄。 -
晚烟林际泊,夕阳波上明。
天寒少佳色,树老无柔声。
支郎颇好事,我辈适同行。
剧论不知醉,感时空复情。 -
春风欲裂石,春云如鼓涛。
况复横来雨,檐溜声连宵。
畸人早盥帻,散目临亭皋。
挽折户外柳,吹残竹间桃。 -
我伤天缺无人补,四海婴儿失其母。
北人跃马渡黄河,请和使者空旁午。
二君北去宗族从,国祚千钧垂一缕。
天心保赵有真孤,重云翳日今复吐。 -
潜鳞思纵壑,倦羽欲归林。
平生山水兴,过眼必登临。
况复西风来,天云布层阴。
残暑退十舍,新凉直万金。 -
忆上梧桐岭,江淮万里开。
匡庐天外画,彭蠡地中杯。
暖欲还燕雁,香应落庾梅。
重来感时序,更觉子山哀。