关于哀愁的诗词(29首)
-
别岸扁舟三两只。
葭苇萧萧风淅淅。
沙汀宿雁破烟飞,溪桥残月和霜白。
渐渐分曙色。 -
忆昔娇小姿,春心亦自持。
为言嫁夫婿,得免长相思。
谁知嫁商贾,令人却愁苦。
自从为夫妻,何曾在乡土。 -
出镇淮门,循小秦淮折而北,陂岸起伏多态,竹木蓊郁,清流映带。
人家多因水为园亭树石,溪塘幽窃而明瑟,颇尽四时之美。
拿小艇,循河西北行,林木尽处,有桥宛然,如垂虹下饮于涧;又如丽人靓妆袨服,流照明镜中,所谓红桥也。
游人登平山堂,率至法海寺,舍舟而陆径,必出红桥下。 -
润玉笼绡,檀樱倚扇。
绣圈犹带脂香浅。
榴心空叠舞裙红,艾枝应压愁鬟乱。
午梦千山,窗阴一箭。
香瘢新褪红丝腕。
隔江人在雨声中,晚风菰叶生秋怨。 -
楚女欲归南浦,朝雨。
湿愁红,小船摇漾入花里。
波起,隔西风。 -
蚁酒浮明月,鲸波泛落星。
春花秋叶几飘零。
只有庐山君眼、向人青。
明日非今日,长亭更短亭。
不辞一饮尽双瓶。
争奈秋风江口、酒初醒。 -
青衫湿遍,凭伊慰我,忍便相忘。
半月前头扶病,剪刀声、犹在银釭。
忆生来、小胆怯空房。
到而今,独伴梨花影,冷冥冥、尽意凄凉。 -
四海十年兵不解,胡尘直到江城。
岁华销尽客心惊。
疏髯浑似雪,衰涕欲生冰。
送老薤盐何处是,我缘应在吴兴。
故人相望若为情。
别愁深夜雨,孤影小窗灯。 -
东风催露千娇面。
欲绽红深开处浅。
日高梳洗甚时忄欠,点滴燕脂匀未遍。
霏微雨罢残阳院。
洗出都城新锦段。
美人纤手摘芳枝,插在钗头和风颤。 -
钿毂香车过柳堤,桦烟分处马频嘶,为他沉醉不成泥。
花满驿亭香露细,杜鹃声断玉蟾低,含情无语倚楼西。 -
清颍尊前酒满衣。
十年风月旧相知。
凭谁细话当时事,肠断山长水远诗。
金凤阙,玉龙墀。
看君来换锦袍时。
姮娥已有殷勤约,留著蟾宫第一枝。 -
一醉醒来春又残。
野棠梨雨泪阑干。
玉笙声里鸾空怨,罗幕香中燕未还。
终易散,且长闲。
莫教离恨损朱颜。
谁堪共展鸳鸯锦,同过西楼此夜寒。 -
怨娥坠柳,离佩摇葓,霜讯南圃。
漫忆桥扉,倚竹袖寒日暮。
还问月中游,梦飞过、金风翠羽。
把残云、胜水万顷,暗熏冷麝凄苦。 -
泉上长吟我独清。
喜君来共雪争明。
已惊并水鸥无色,更怪行沙蟹有声。
添爽气,动雄情。
奇因六出忆陈平。
却嫌鸟雀投林去,触破当楼云母屏。 -
何药能医肠九回。
榴莲不似蜀当归。
却簪征帽解戎衣。
泪下猿声巴峡里,眼荒鸥碛楚江涯。
梦魂只傍故人飞。 -
锦城春色花无数。
排比笙歌留客住。
轻寒轻暖夹衣天,乍雨乍晴寒食路。
花虽不语莺能语。
莫放韶光容易去。
海棠开后月明前,纵有千金无买处。 -
莲舟泛锦碛,极目眺江干。
沿流渡楫易,逆浪取花难。
有雾疑川广,无风见水宽。
朝来采摘倦,讵得久盘桓。 -
吾从骥足杨茂卿,性灵且奇才甚清。
海内方微风雅道,邺中更有文章盟。
扣寂由来在渊思,搜奇本自通禅智。 -
元夕风光,中兴时候。
东风著意催梅柳。
谁家银字小笙簧,倚阑度曲黄昏后。
拨雪张灯,解衣贳酒。
觚棱金碧闻依旧。
明年何处看升平,景龙门下灯如昼。 -
水绕孤村客路赊。
一楼风雨角巾斜。
举觞无复问煎茶。
夜静曲声初喷竹,酒深烛影细吹花。
明朝飞鹭起圆沙。