关于借景抒情的诗词(20首)
-
烛龙栖寒门,光曜犹旦开。
日月照之何不及此?惟有北风号怒天上来。
燕山雪花大如席,片片吹落轩辕台。
幽州思妇十二月,停歌罢笑双蛾摧。 -
秋空明月悬,光彩露沾湿。
惊鹊栖未定,飞萤卷帘入。
庭槐寒影疏,邻杵夜声急。
佳期旷何许,望望空伫立。 -
天下伤心处,劳劳送客亭。
春风知别苦,不遣柳条青。 -
山中兰叶径,城外李桃园。
岂知人事静,不觉鸟声喧。 -
昨夜巫山下,猿声梦里长。
桃花飞绿水,三月下瞿塘。
雨色风吹去,南行拂楚王。
高丘怀宋玉,访古一沾裳。 -
周子横山隐,开门临城隅。
连峰入户牖,胜概凌方壶。
时作白纻词,放歌丹阳湖。
水色傲溟渤,川光秀菰蒲。 -
微云一抹遥峰,冷溶溶,恰与个人清晓画眉同。
红蜡泪,青绫被,水沉浓,却与黄茅野店听西风。 -
钟山后湖,长干夜乌。
齐台宋苑模糊,剩连天绿芜。
估船运租,江楼醉呼。
西风流落丹徒,想刘家寄奴。 -
碧户扃鱼锁,兰窗掩镜台。
落花疑怅望,归燕自裴回。
咏絮知难敌,伤春不易裁。
恨从芳草起,愁为晚风来。 -
无子抄文字,老吟多飘零。
有时吐向床,枕席不解听。
斗蚁甚微细,病闻亦清泠。
小大不自识,自然天性灵。 -
副相西征重,苍生属望晨。
还同周薄伐,不取汉和亲。
虏阵摧枯易,王师决胜频。
高旗临鼓角,太白静风尘。 -
日角浮紫气,凛然尘外清。
虽称李太白,知是那星精。
御宴千钟饮,蕃书一笔成。
宜哉杜工部,不错道骑鲸。 -
喜到重湖北,孤州横晚烟。
鹭衔鱼入寺,鸦接饭随船。
松桧君山迥,菰蒲梦泽连。
与师吟论处,秋水浸遥天。 -
市朝束名利,林泉系清通。
岂知黄尘内,迥有白云踪。
轻流逗密蓧,直干入宽空。
高吟五君咏,疑对九华峰。 -
风惹闲云半谷阴,岩西隐者醉相寻。
草衰乍觉径增险,叶尽却疑溪不深。
鸟啄灵雏恋落晖,村情山趣顿忘机。
丹成道士过门数,叶尽寒猿下岭稀。
风带巢熊拗树声,老僧相引入云行。
半陂新路畬才了,一谷寒烟烧不成。 -
富别愁在颜,贫别愁销骨。
懒磨旧铜镜,畏见新白发。
古树春无花,子规啼有血。
离弦不堪听,一听四五绝。 -
蓬转星霜改,兰陔色养违。
穷泉百死别,绝域再生归。
镜数成丝发,囊收抆血衣。
酬恩有何力,只弃一毛微。 -
河汉降玄霜,昨来节物殊。
愧无神仙姿,岂有阴阳俱。
灵鸟望不见,慨然悲高梧。
华叶随风扬,珍条杂榛芜。
为君寒谷吟,叹息知何如。 -
愧为湖外客,看此戎马乱。
中夜混黎氓,脱身亦奔窜。
平生方寸心,反掌帐下难。
呜呼杀贤良,不叱白刃散。 -
仲父王佐材,屈身仇香位。
一从理京剧,万事皆容易。
则知无不可,通变有馀地。
器宇溟渤宽,文锋镆铘利。