关于伤老的诗词(39首)
-
少小离家老大回,乡音无改鬓毛衰。
(鬓毛衰 一作:鬓毛催)
儿童相见不相识,笑问客从何处来。 -
高咏楚词酬午日,天涯节序匆匆。
榴花不似舞裙红。
无人知此意,歌罢满帘风。
万事一身伤老矣,戎葵凝笑墙东。
酒杯深浅去年同。
试浇桥下水,今夕到湘中。 -
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
绝塞乌蛮北,孤城白帝边。
飘零仍百里,消渴已三年。
雄剑鸣开匣,群书满系船。
乱离心不展,衰谢日萧然。 -
去年潼关破,妻子隔绝久。
今夏草木长,脱身得西走。
麻鞋见天子,衣袖露两肘。
朝廷愍生还,亲故伤老丑。 -
倾酒向涟漪,乘流欲去时。
寸心同尺璧,投此报冯夷。
江曲全萦楚,云飞半自秦。
岘山回首望,如别故乡人。 -
倾酒向涟漪,乘流东去时。
寸心同尺璧,投此报冯夷。
江曲全萦楚,云飞半自秦。
岘山回首望,如别故关人。 -
绝塞乌蛮北,孤城白帝边。
飘零仍百里,消渴已三年。
雄剑鸣开匣,群书满系船。
乱离心不展,衰谢日萧然。 -
白鹭立孤汀。
行人长短亭。
正垂杨、芳草青青。
岁月尽抛尘土里,又隔日、是清明。
日暮碧云生。
魂伤老泪横。
算浮生、较甚浮名。
万事不禁双鬓改,谁念我、此时情。 -
箫鼓哀吟乐楚臣。
牙樯锦缆簇江D54E。
调高彩笔逞尖新。
海角逢时伤老大,莫辞卮酒话情亲。
与君同是异乡人。 -
断桥斜路,又是春来也。
仙掌挼云半开谢。
尽凝酥砌粉,不似真香,分明对、冰雪肌肤姑射。
天涯伤老大,万斛新愁,一笑端须问花借。 -
早世身如风里烛,暮年发似镜中丝。
谁人断得人间事,少夭堪伤老又悲。 -
吾庐不独贮妻儿,自觉年侵身力衰。
眼下营求容足地,心中准拟挂冠时。
新昌小院松当户,履道幽居竹绕池。
莫道两都空有宅,林泉风月是家资。 -
柳影含云幕,江波近酒壶。
异方惊会面,终宴惜征途。
沙晚低风蝶,天晴喜浴凫。
别离伤老大,意绪日荒芜。 -
新安君莫问,此路水云深。
江海无行迹,孤舟何处寻。
青山空向泪,白月岂知心。
纵有馀生在,终伤老病侵。 -
淹留伤老眼,放旷适閒心。
石浅出佳色,鸟幽传好音。
课诗空自切,馈酒莫辞深。
更说溪西寺,明朝款款寻。 -
客里逢春色,江梅发故枝。
正应伤老大,似欲慰栖迟。
雪树真相引,风花莫倒吹。
南来愧何逊,吾病不难诗。 -
年来多病发幽寻,眼底风光亦倦吟。
岁暮情怀伤老大,雪晴筋力试登临。
一江烟水分南北,千里云山自古今。
杖屦频来端不恶,只愁东望起归心。 -
老翁足力北,踉跄如小儿。
须杖乃能行,动步忧欹危。
发秃生细毛,正似出胎时。
忽复长儿齿,辅车两相依。 -
又从邻舍家,来折主人花。
游处当年似,悲伤老去加。
兴长歌易放,情密语无哗。
归路生残月,春风醉袂斜。