关于鹤唳的诗词(350首)
-
淹留生白发,默默又惊春。
花房与柳萼,三见东风新。
竟日雨不止,翛翛寒着人。
拥裘坐闭阁,但与山炉亲。 -
仙李蝉嫣系绪长,彤岩谱牒自曹王。
滔滔江汉流波漫,濯濯芝兰奕叶芳。
陵井已偕儒术显,异岩尤擅史才良。
榆枌倍借钧重,阀阅高腾万丈光。 -
永佑当临御,重熙极泰亨。
物穷隍土复,地大蘖牙萌。
蕞尔瀛懦图,违吾海上盟。
烽烟昏九土,氛雾塞三精。 -
贞寂虑兮淮山幽,怜芳若兮揽中洲。
崩湍委咽日夜流,孤客危坐心自愁。
矧鹤唳兮风晓,复猿鸣兮霜秋。 -
齐公生人表,迥天闻鹤唳。
清论早揣摩,玄心晚超诣。
入相廊庙静,出军沙漠霁。
见深吕禄忧,举后陈平计。
甘心除君恶,足以报先帝。 -
洛阳才子姑苏客,桂苑殊非故乡陌。
九江枫树几回青,一片扬州五湖白。
扬州时有下江兵,兰陵镇前吹笛声。 -
漂泊日复日,洞庭今更秋。
白云如有意,万里望孤舟。
何事爱成别,空令登此楼。
天光映波动,月影随江流。 -
海行信风帆,夕宿逗云岛。
缅寻沧洲趣,近爱赤城好。
扪萝亦践苔,辍棹恣探讨。
息阴憩桐柏,采秀弄芝草。 -
野水烟鹤唳,楚天云雨空。
玩舟清景晚,垂钓绿蒲中。
落花飘旅衣,归流澹清风。
缘源不可极,远树但青葱。 -
独鹤唳江月,孤帆凌楚云。
秋风冷萧瑟,芦荻花纷纷。
忽思湘川老,欲访云中君。
骐驎息悲鸣,愁见豺虎群。 -
采菊上东山,山高路非远。
江湖乍辽夐,城郭亦在眼。
昼日市井喧,闰年禾稼晚。
开尊会佳客,长啸临绝巘. -
秦家御史汉家郎,亲专两印征殊方。
功成走马朝天子,伏槛论边若流水。
晓离仙署趋紫微,夜接高儒读青史。 -
鹤唳蒹葭晓,中流见楚城。
浪清风乍息,山白月犹明。
废路开荒木,归人种古营。
悬闻正讹俗,邴曼更知名。 -
鹤唳蒹葭晓,中流见楚城。
浪清风乍息,山白月犹明。
废路开荒木,归人种古营。
悬闻正讹俗,邴曼更知名。 -
旧住衡山曾夜归,见君江客忆荆扉。
星沉岭上人行早,月过湖西鹤唳稀。
弱竹万株频碍帻,新泉数步一褰衣。
今来唯有禅心在,乡路翻成向翠微。 -
鹤唳天边秋水空,荻花芦叶起西风。
今夜渡江何处宿,会稽山在月明中。 -
前年牧锦城,马蹋血泥行。
千里追戎首,三军许勇名。
残兵疑鹤唳,空垒辩乌声。
一误云中级,南游湘水清。 -
书信来天外,琼瑶满匣中。
衣冠南渡远,旌节北门雄。
鹤唳华亭月,马嘶榆塞风。
山川几千里,惟有两心同。 -
琵琶宫调八十一,旋宫三调弹不出。
玄宗偏许贺怀智,段师此艺还相匹。
自后流传指拨衰,昆仑善才徒尔为。 -
树绿晚阴合,池凉朝气清。
莲开有佳色,鹤唳无凡声。
唯此闲寂境,惬我幽独情。
病假十五日,十日卧兹亭。
明朝吏呼起,还复视黎甿.