关于赵飞燕的诗词(122首)
-
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
王戎简要,裴楷清通。
孔明卧龙,吕望非熊。
杨震关西,
丁宽易东。 -
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
人已归来,杜鹃欲劝谁归?
绿树如云,等闲借与莺飞。
兔葵燕麦,问刘郎、几度沾衣?
翠屏幽梦,觉来水绕山围。 -
君把酒,听我歌。
君不见陌上桑,鹑奔奔兮鹊疆疆。
高堂今夕灯烛光,燕姝赵女吹笙簧。
君把酒,听我歌。 -
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
横塘棹穿艳锦,引鸳鸯弄水。
断霞晚、笑折花归,绀纱低护灯蕊。
润玉瘦,冰轻倦浴,斜拖凤股盘云坠。
听银床,声细梧桐,渐搅凉思。 -
琴清流楚激弦商秦曲发声悲摧藏音和咏思惟空堂心忧增慕怀惨伤仁
芳廊东步阶西游王姿淑窈窕伯邵南周风兴自后妃荒经离所怀叹嗟智
兰休桃林阴翳桑怀归思广河女卫郑楚樊厉节中闱淫遐旷路伤中情怀
凋翔飞燕巢双鸠土迤逶路遐志咏歌长叹不能奋飞妄清帏房君无家德 -
秦军未解邯郸围,燕丹新自秦城归。
仰天叩心发长叹,燕山六月寒霜飞。
质子当年苦拘迫,马为生角乌头白。
归来倾国思报仇,不知谁是桥边客。 -
飞鸿离鱼网,玉石有俱焚。
冥冥岂无志,鬼物妒玙璠。
今代赵广汉,谁欤哀王孙。
粹然东南稟,顽薄推廉敦。 -
开窗俯平湖,折柳举离宴。
五马迟未发,暗雨杂飞霰。
江东古名州,广信今近甸。
兵骄费纪律,民瘠易咨怨。 -
百年岂非长,流光迅飞电。
月渚愁滨鸿,风檐凄去燕。
鸿燕胡独乖,参辰岂相见。
念此霜中英,良时不妨殿。 -
挫,迄于今十年,其穷极矣,既为哀之,且求其所以然,遂有斯作。
以越调水龙吟歌之,庶几伯奇履霜,自伤穷思返义,俾采诗者闻之,不无当笞凋零万木丛中,秋霜不陨苍筠节。
十年相见,燕南赵北,无根行客。
妻病儿殇,归来空在,蒯缑弹*。 -
贤侯谢郡归,从游乐吾党。
林泉富余地,卜筑疏陈莽。
是时春正中,来燕音下士。
若贺大厦成,喜留众宾赏。 -
一峰何峥嵘,万象翻匍匐。
心包元气并,影立太空独。
遥瞻极乾端,俯瞰际坤轴。
飘飘凌云身,杳杳送鸿目。 -
红尘飞骑,报元戎小队,踏青南陌。
雪浪堆边呼晓渡,吴楚半江分坼。
岁月惊心,风埃眯目,相对头俱白。
杨花撩乱,可怜如此春色。 -
大海何漫漫,千年不能移。
太山自言高,精卫衔石飞。
朝见精卫飞,暮见精卫飞。
吐血填作塸,一旦成路蹊。 -
北苑貌山水,见墨不见笔。
继者惟巨然,笔从墨间出。
南宫实游戏,父子并超轶。
岂曰董是师,赓歌偶同律。 -
饶阳赵方士,眼如九秋鹰。
学书不成不学剑,心术妙解通神明。
医如俯身拾地芥,相如仰面观天星。
自言方术杂鬼怪,万种一贯皆天成。 -
平日从俊游,寂寂坐多病。
犯床漫飞埃,瑶笙罢重请。
昔游喜复到,风物他日盛。
坡恐名燕支,楼亦诧端正。