关于清辞的诗词(42首)
-
仙宗绩道,我李承天。
庆深虚极,符光象先。
俗登仁寿,化阐蟺涓。
五千贻范,亿万斯年。 -
不宰元功,无为上圣。
洪源长发,诞受天命。
金奏迎真,璇宫展盛。
备礼周乐,垂光储庆。 -
至道生元气,重圆法混成。
无为观大象,冲用体常名。
仙乐临丹阙,云车出玉京。
灵符百代应,瑞节九贞迎。
宝运开皇极,天临映太清。
长垂一德庆,永庇万方宁。 -
真宗开妙理,冲教统清虚。
化演无为日,言昭有象初。
瑶台肃灵瑞,金阙映仙居。
一奏三清乐,长回八景舆。 -
虚极仙宗本,希夷象帝先。
百灵朝太上,万法祖重圆。
善贷惟冲德,功成谓自然。
云门达和气,思用合钧天。 -
元符传紫极,宝祚启高真。
道德先垂裕,冲和已化淳。
人风齐太古,天瑞叶惟新。
仙乐清都上,长明交泰辰。 -
严禋展事,理洁烝尝。
皇矣圣祖,德惟馨香。
盛荐既撤,工歌载扬。
大来之庆,降福穰穰。 -
玉磬含香,金炉既馥。
风驭泠泠,云坛肃肃。
杳归大象,霈流嘉福。
俾宁万邦,无思不服。 -
霜清兮露冷,暮天暮兮微云飞。
北风兮吹我衣,梅花下兮明月来几时。 -
月明兮星稀,烟漠漠兮风悲。
空阶兮竹影,悄无人兮萤飞。 -
微云兮淡月,万籁静兮猿啼。
梅花兮无人言,夜气清兮露凄凄。 -
风起兮霜下,池塘冰兮井水寒。
望清都兮鹤未还,明月兮空山。 -
清都兮绛阙,五云深兮冥冥。
玉楼高兮珠殿寒,漠漠兮无声。 -
横黄兮橘绿,湛雾飞兮夜月寒。
幽人兮夜坐,顾影兮自怜。 -
南山兮北陇,相对兮碧崔嵬。
青松兮白石,暮烟兮猿哀。 -
餐松兮饮水,望绛阙兮思归。
白云兮黄鹤,胡不来兮何时。 -
凭虚兮御气,乘风兮驾浮。
朝罢兮归来,天边兮月钩。 -
百年兮一炊黍,万幻兮一浮沤。
吾不知兮此身,骑鲸兮醉游。 -
公为中司,排击元佑故臣,而犹拳拳于伊洛之门人。
岂奏疏陈事或为世资而诎,而作诗怀友固不害于私情之伸耶。
於虖,是私情也,而实出于公言。
此吾之所以重叹,而列之于斯文也。 -
冀北奇才万马空,惊人佳句墨深浓。
春风桃李人应识,要看寒溪涧底松。