关于楚人的诗词(47首)
-
松根满苔石,尽日闭禅关。
有伴年年月,无家处处山。
烟波五湖远,瓶屦一身闲。
岳寺蕙兰晚,几时幽鸟还。 -
遥知无事日,静对五峰秋。
鸟隔寒烟语,泉和夕照流。
凭栏疏磬尽,瞑目远云收。
几句出人意,风高白雪浮。 -
在秦生楚思,波浪接禅关。
塔碍高林鸟,窗开白日山。
树阴移草上,岸色透庭间。
入内谈经彻,空携讲疏还。 -
人物同迁谢,重成念旧悲。
连华得琼玖,合奏发埙篪。
馀枿虽无取,残芳尚获知。
问君何所似,珍重杜秋诗。 -
能将疏懒背时人,不厌孤萍任此身。
江上昔年同出处,天涯今日共风尘。
平湖旧隐应残雪,芳草归心未隔春。
前路倍怜多胜事,到家知庆彩衣新。 -
日月不相待,思君魂屡惊。
草玄寄扬子,作赋得芜城。
温温独游迹,遥遥相望情。
淮上春草歇,楚子秋风生。
辟士天下尽,君何独屏营。
运开应佐世,业就可成名。
谁借楚山住,年年事耦耕。 -
厌上乌桥送别频,湖光烂熳望行人。
欲将夜舸陪嘉月,肯住空林伴老身。
独鹤翩翻飞不定,归云萧散会无因。
从何得道怀惆怅,莫是人间屡见春。 -
玉垒峨嵋秀,岷江锦水清。
古人搜不尽,吾子得何精。
可信由前习,堪闻正后生。
东西五千里,多谢寄无成。 -
北面香炉秀,南边瀑布寒。
自来还独去,夏满又秋残。
日影松杉乱,云容洞壑宽。
何峰是邻侧,片石许相安。 -
剥皮刺血诚何苦,欲写灵山九会文。
十指沥干终七轴,后来求法更无君。 -
海棠花下春风里。
曾拚千场醉。
如今老去谩情多。
步绕芳丛无力、奈春何。
蜀乡不远长安远。
相向空肠断。
不如携客过西楼。
却是江山如画、可消忧。 -
对局清宵解客醺,坐窥玄妙杳难群。
势侵孤烛和秋冷,声隔高梧带雨分。
关外散飞星出汉,水边斜起雁穿云。
无人得见争先意,时被西林宿鸟闻。 -
门前杨柳树,风乱曲尘丝。
日暮临溪别,春帆适楚时。
人烟杨子渡,山木偃王祠。
处处生芳草,悠悠千里思。 -
河梁日暮罢离尊,送尔西游去故园。
湘渚月明春饮马,巴江花落夜猿闻。
青山易堕天涯泪,芳草空销远客魂。
何事不归长寄食,路旁谁更惜王孙。 -
小山桂枝今所无,一生到处问樵夫。
细思不独人间少,月里何曾有两株。 -
丹葩绿叶郁团团,消得姮娥种广寒。
行尽天涯年八十,至今未遇一枝看。 -
仙术有地终未知,眠看白发乱如丝。
何时得接浮丘袂,沧海横飞万余里。 -
神仙谓无还似有,秦汉可怜空白首。
会须一蹑青云梯,与子同祛千古疑。 -
若士北游穷地角,还食蛤蜊卷龟壳。
庐歼凡骨不能飞,今朝九陔何处期。 -
仙家不似人间欢,瑶浆琅菜青玉盘。
乘醉东游憩阳谷,酒瓢间挂扶桑木。