关于柏的诗词(279首)
-
穉柏如婴儿,冉冉三尺长。
移根出涧石,植干对华堂。
重露恣膏沐,清风时抑扬。
我老不耐寒,怜汝堪风霜。 -
柏谷险,君勿趋。
君一趋,龙为鱼。
桨长岂识真龙躯,赖尔老妇能挽夫。
论报不赐诛,桨长本无辜。
举之羽林郎,大将军可奴。 -
禁园绮合群芳茂,瑞柏屏开秀色呈。
托植久依仙杏密,附枝俄接帝梧荣。
非烟结翠和风细,滴露凝华晓日明,况是岁寒坚节异,亭亭千载表殊祯。 -
人皆种花我种柏,为此劲性寒不易。
三春虽怜少姿媚,岁暮方看霭颜色。
南堂之南可数到,列树六本翠磔磔。
安得驿使向姑苏,持以赠君比明德。 -
庭柏无生意,摧残二十秋。
稍沾杯水润,已与岁寒谋。
黄里青青出,愁边稍稍瘳。
会看笙鹤下,暮雀莫深投。 -
英姿带枯槁,劲节阙和柔。
物理有兴坏,人情成去留。
稍看栖鸟集,聊待晚风秋。
解道庭前柏,何曾识赵州。 -
佳花香蔼蔼,老柏意萧萧。
如何苍翠质,许附繁柔条。
仙人踏锦障,衬步武夷桥。
愿托岁寒心,凌虚上烟霄。 -
名园气虚阔,怪柏独凝偃。
高枝翳浮云,翻然志飘远。
赤松来何迟,黄鹤去未返。
苏武游虏庭,矜傲何蹇蹇。
朔风吹寒枝。
日暮羊在坂。
乃疑高坚材,独得造化本。
萧萧古池上,不与凡木混。 -
林樾失洗沐,丛灌老偃蹇。
坐令轩豁地,雍穆成奥閫。
千年李峨眉,孤调绝攀眉,孤调绝攀挽。 -
见说当年梦甚真,公今高步挹清尘。
经传桐柏兼三洞,名在明廷接万神。
马过越山资浩气,花飞剡水正残春。
白云二友皆仙士,晤语多应一笑频。 -
一级寒阶不尽登,齐腰立雪我何能。
庭前柏树君知否,便是西来两代僧。 -
驿门深闭柏参天,月可中庭夜影圆。
人静好风喧客枕,坐令归梦到林泉。 -
昔闻南山下,有柏古且奇。
书痴守寒窗,一见嗟无期。
归从软红尘,乃识苍虬姿。
青青十亩荫,凛凛千年枝。 -
此地传为天宝门,政由渔叟话桃源。
阁中名字谁为立,知是君平几世孙。 -
旧闻但觉生米矶,新游更见黄连石。
石边矶上有轩窗,万里一时来咫尺。 -
往游故喜秋无暑,今至还欣夏有凉。
褦襶不能来热客,泠然听我梦还乡。 -
团团政尔来天下,皎皎何从堕水中。
剩欲学为牛渚咏,只愁笑杀绮裘翁。 -
不有岁寒时,若为松柏知。
南方故多暖,此物宁能奇。
漫道同生植,何云盛衰齐。
不臣真浪说,难用空增悲。
匠石令孰是,明堂那觉迟。
玄都种桃者,一笑已前期。 -
插柳终惭桂,殷勤买柏栽。
予如樗栎者,汝自陈梁才。
今日藩篱护,他年风雨哀。
人生朝暮尔,此物到云来。 -
怀昔三昆皆青春,挥毫翻水惊鬼神。
我方丱角瞠后尘,有如奔林鹿牲牲。
高堂寿朋鬓亸银,时节歌押彩服新,二十年间存几人。