关于春雪的诗词(355首)
-
无奈春来节物催,东君更遣玉花开。
寒轻才湿新池草,势密重飘静院梅。
麦陇润滋丰饼饵,秫田膏泽足醪醅。
疲民尽说丰年瑞,独恨千山阻雁回。 -
青神怯春寒,頳紫染未办。
临河来素女,剪冰作花瓣。
银屏移佛地,玉楼堕仙汉。
朽株缴琼瑶,断甓化圭瓒。
东风翻覆手,转眼忽吹散。
乃知太空中,何物当把玩。
开门见青山,且喜还旧观。 -
换却人间色界尘,千林别作一家春。
风姨寒重吹飞絮,月姊光凝映烂银。
曳履独游无此士,闭门高卧有何人。
试从群玉山头看,似与瑶台贝阙邻。 -
铃斋西北小池台,漠漠年光病眼开。
水面绿深知冻解,柳梢黄浅觉春来。
啁啾野雀遗寒毳,拨刺潜鱼露戏鳃。
物物恼人俱入咏,使君争奈乏天才。 -
溪上危堂堂下桥,腊馀春意卷寒飚。
烟催树色全疑染,暖逼禽声自学调。
封径老苔翻败锦,抱城空水皱轻绡。
茨山小隐归心动,坐想琼芝几陇苗。 -
春草江南瑞霰霏,溪山千叠共清辉。
林繁不辨妆梅落,川秀空疑月蚌归。
夕苑萦丛聊自舞,横塘拂水更低飞。
民畴脉偾农祥近,壤有尧歌绝晋饥。 -
繁雾乘阴结,寒英匝宇飘。
风催洛妃舞,春伴郢人谣。
逗浦添珠媚,萦丛掩柳娇。
楼空先月白,野阔助天遥。
稍傍鱼冰合,还依雉陇销。
一樽无与晤,幽思满兰苕。 -
冒霸初分叶,惊春已作花。
鲜于紫艾绶,殷过赤城霞。
破蓓香囊小,衔趺彩笔斜。
骚人虽丽思,忍作桂旗车。 -
怪东风太早,未灯夕放琼花。
是何处瑶姬,来看玉树,光彩交加。
*人但知三白,喜新年、天意荐休嘉。
肯念兵屯北塞,谁上表,贺南衙。 -
彼美春工用意多,剪裁琼蕊缀庭柯。
妍辞重识梁园赋,寡和还推郢国歌。
莫叹馀花皆惨悴,共看修柏自婆娑。
尊前谩爱风光好,不见山阴泛棹过。 -
片片驱鸿急,纷纷逐吹斜。
到江还作水,著树渐成花。
越喜飞排瘴,胡愁厚盖砂。
兼云封洞口,助月照天涯。
暝见迷巢鸟,朝逢失辙车。
呈丰尽相贺,宁止力耕家。 -
六出花飞处处飘,粘窗著砌上寒条。
朱门到晓难盈尺,尽是三军喜气消。 -
威仰噤死不敢语,琼花云魄清珊珊。
溪光冷射触鸀鳿,柳带冻脆攒栏杆。
竹根乍烧玉节快,酒面新泼金膏寒。
全吴缥瓦十万户,惟君与我如袁安。 -
性本若浮云,因风逐处纷。
穿梅惊蕊落,乘柳讶花芬。
离合终成水,联翩似结纹。
虽难待明月,相对亦欣欣。 -
寒阵须凭酒解围,闲官幸可典朝衣。
一杯冷落凭谁劝,却有飞花舞入帷。 -
白帝阴兵严羽卫,汉皇老傅振须眉。
撒盐飞絮浑粗俗,尽拨尘言赋好诗。 -
溪上泛舟成底事,庵前夜立意如何。
争知万顷青青麦,绝胜黄河一尺波。 -
不死松篁劳借问,未开桃李与催妆。
已饶艳女纤腰舞,偏犯贫儒百结裳。 -
偏憎游骑香蹄污,最称佳人素手团。
方丈老翁容膝外,出门四顾尽漫漫。 -
山中景物最幽奇,只欠夫君为赋诗。
长忆东风吹女几,琼瑶交贯碧◇璃。